İçerik
Dünya okyanusu, Dünya’nın yüzeyinin çoğunluğunu oluşturuyor, ancak etki alanlarının en az bilinenleri. Tüm hayatın ortaya çıktığı, ama şimdi çoğunlukla insanlar için kaçınılmaz olan muazzam bir sulu vahşi doğa. Büyüklüğü göz önüne alındığında, deniz dünyasının, canlı mercan resifleri ve köpekbalığı perisi ormanlarından, bereketli ovaları ıssızlaştırmaya ve denizaltı kanyonlarına kadar çok çeşitli ekosistemleri içermesi şaşırtıcı değildir. Oşinografiler genellikle okyanusu beş bölgeye ayırır; bu da kabaca üç temel bölgeye ayrılabilir.
TL; DR (Çok Uzun; Okumadı)
Üç okyanus bölgesi, derinlik sırasına göre yüzey, orta bölge ve derin bölgedir.
Yüzey
Okyanusun yüzey alanı güneş ışığından - derinlik düşürücü derecelere kadar - sızmıştır. 200 metre derinliğe kadar (660 feet) epipelajik - güneş ışığı - "photic bölgeye" karşılık gelen - okyanusun fotosentez işlemi için ışığın yeterli olduğu kısmı. 200 ila 1.000 metre (660 ila 3.300 fit), minimum veya bulunmayan güneş ışığının “aphotic” bölgesinin çatısını tanımlayan mezopelajik veya alacakaranlık bölgesidir. Sıcaklık, güneş ışığı bölgesinde değişkendir, konvektif ısı, rüzgarın okyanus yüzeyindeki etkisi ile iyice karıştırılır. Sıcaklıktaki dik bir dalma - termoklin - alacakaranlık bölgesini tanımlar.
Orta bölge
Devasa banyo borusu bölgesi 1,000 ila 4,000 metre (3,300 ila 13,100 fit) derinliğe kadar uzanır; o kadar siyahtır ki, gece yarısı bölgesi olarak da adlandırılır. Sığ su karışımı bölgesinin çok ötesinde, gece yarısı alanı yaklaşık 4 santigrat derece sabit bir sıcaklığa sahiptir. Üstündeki tüm suyun basıncı, gece yarısı bölgesinin alt sınırında metrekare başına 4.113.000 kilogram kuvvetten (inç kare başına 5.850 pound) daha iyidir.
Derin bölge
Okyanusun en derin iki bölgesi neredeyse düşünülemez derecede uzak ve örtülmüş durumda. Abysopelagic bölgesi - uçurum - 4,000 ila 6,000 metreye (13,100 ila 19,700 fit) kadar uzanır, bu da onu Dünya yüzeyinin büyük bir kısmındaki okyanus tabanına indirir. Bununla birlikte, denizaltı siperlerindeki hadalpelagik bölge, daha derinlere dalar - batı Pasifik'teki Marianas Açması'nın Challenger Derininde 10.911 metreye (35.797 fit) kadar.
Bölgesel Ekosistemler
Dağılımı oldukça eğri olmasına rağmen okyanustaki her bölge hayatı barındırır. Sığ kıyı suları fotosentetik bitkileri ve planktonu besleyen bol güneş ışığına sahip oldukları için bol miktarda su üretebilir. Buna karşılık, abisal ve siperdeki okyanus tabanı cansız görünebilir, ancak büyük solucanlardan istiridyelere kadar eşsiz bentik organizmaların etkileyici toplulukları hidrotermal menfezlerle ilişkilendirilir. Bazı canlılar düzenli olarak okyanusun dikey alemleri arasındaki eşikleri geçerler. Zooplanktondan sağlam yırtıcı kalamar organizmalarına, günlük beslenme için karanlık mesopelajik derinliklerden yüzey sularına her gün göçebilir. Sperm balinaları, gagalı balinalar ve fil fokları gibi bazı uzmanlaşmış deniz memelileri, büyük derinliklere dalarlar. Sperm balinaları, kalamar ve diğer derin su avlarının avında 2,800 metrede (9,186 fit) kaydedilmiştir.