İçerik
- İlk olarak, Görelilik Teorisi
- Beşinci Boyut Kuramları
- Çıplak Gözden Görünmeyen
- Yerçekimi ve Etkileri
- Sonra 10 - veya Daha Fazlası Vardı
Beşinci boyutun iki tanımı vardır: ilki, 1969 pop-vokal grubunun adı. İsveçli fizikçi Oskar Klein'in öne sürdüğü ikincisi, yerçekimi ve elektromanyetizma kuvvetlerinin temel kuvvetlerin basit ama zarif bir teorisini oluşturmak için birleştiği insanlar tarafından görülmeyen bir boyut. Bugün, bilim adamları elektromanyetik spektrumdan gelen yerçekimi ve ışığın nerede birleştiğini açıklamak için 10 boyut ve tel teorisi kullanıyorlar.
İlk olarak, Görelilik Teorisi
Beşinci boyutun üstesinden gelmek için Einstein’ın özel görelilik teorisi ile başlayın. Einstein, fizik yasalarının, uzayda bulunmayan gözlemciler için tutarlı olduğunu öne sürdü; Einsteins teorisi, bir işletmenin hızının veya momentumunun yalnızca başka bir şeyle ilişkili olarak ölçülebilir olduğunu ve ikincisi, ışığın hızının, onu ölçen kişiye ve seyahat ettiği hızdan bağımsız olarak bir boşlukta sabit olduğunu belirtti. Denklemin üçüncü kısmı, Newton kütleçekim yasalarının aksine hiçbir şeyin ışıktan daha hızlı gitmeyeceğidir. Çalışması için Einstein'ın uzay-zaman adı verilen dördüncü boyuta ihtiyacı vardı. Teorisini ünlü matematiksel denklemi E = MC ile ifade etti.2.
Beşinci Boyut Kuramları
Einstein'ın teorisindeki ışık veya enerji, elektromanyetik gücün etkileşimlerinden geldiğinden, bilim adamları 100 yılı aşkın bir süredir, enerjiyi veya ışığı elektromanyetik kuvvetten güçlü ve zayıf nükleer kuvvetler olan diğer üç kuvvetle birleştirmenin yollarını aradılar. Yerçekimi. Alman matematikçi Theodor Kaluza ve İsveçli fizikçi Oskar Klein tarafından bağımsız olarak geliştirilen ve önerilen iki teori, elektromanyetizma ve yerçekiminin birleştiği beşinci bir boyut olasılığını öne sürdü.
Çıplak Gözden Görünmeyen
Klein, beşinci boyutun, insan gözüyle görünmez olduğu fikrini ortaya çıkardı; zira minik ve tehdit altında toplanan bir hap böceği gibi kendi kendine kıvrılıyor. Einstein ve asistanları, Valentine Bargmann ve Peter Bergmann, 1930'ların başlarında ve 1940'larda, Einstein'ın teorisindeki dördüncü boyutu elektromanyetizma dahil etmek için beşinci olan ekstra bir fiziksel boyuta bağlamak için başarısız olmaya çalıştı.
Yerçekimi ve Etkileri
Einstein’ın görelilik teorisi, uzay-zamanın Dünya gibi büyük nesneler tarafından yerçekimi olarak hissedilir hale geldiğini öne sürdü. Yerçekimi dalgalarının ölçülmesini ve kara deliklerin olasılığını dile getirdi, ancak daha sonraki yıllarını, Einstein'ın ölümünden on yıl sonra, 1971'de gerçek olarak doğruladığı kara delikler fikrini ispat etmeye çalıştı. Ancak görelilik kuramını ilk yayınlamasından 100 yıl sonra, bilim adamları, Eylül 2015'te Lazer İnterferometre Yerçekimi Dalgası Dalga Gözlemevindeki bilim adamlarının ilk iki kara deliğin birleştiğinde uzayda dalgalanan yerçekimi dalgalarını tespit edip ölçtüğü zaman, yerçekimi dalgalarının varlığını da doğruladılar.
Sonra 10 - veya Daha Fazlası Vardı
Bilim adamları hala kaç boyutun mevcut olduğu konusunda hemfikir değiller. Bazıları altı, bazıları 10, bazıları ise reklam sonsuz veya sonsuzluk diyor. Dize teorisi, bu evrendeki her şeyin kesinlikle tek bir nesnenin - küçük bir dize - tezahürü olduğunu ortaya koymaktadır. Titreşim şekli, bir foton mu yoksa bir elektron mu olduğunu belirler ve her şey birleşik bir kavramın bir parçasıdır. Yeterince sapmalar evrendeki tüm parçacıkları ve kuvvetleri hesaba katamayacağından, tel teorisi bilinen dörde ek olarak en az altı ek boyut gerektirir. Bu boyutlar iki tipte gelir: görebildikleriniz ve çok küçük ve kıvrılmış olanlar, örneğin Klein başlangıçta, mikroskobik düzeyde mevcuttur.