İçerik
Otlaklar veya çayırlar, içinde yaşayan çok çeşitli hayvanlara sahiptir. Küçük ve büyük memeliler, Kuzey Amerika, Avrasya, Avustralya ve Afrika'ya yayılan açık ovalara adapte olmuşlardır. Çayır hayvanları, hayatta kalmak için saldırıya, zorlu ortamlara ve sınırlı yemek seçeneklerine adapte olmak zorunda kaldı. Otlak hayvanların adaptasyonları, farklı kıtaların farklı türlerinde uygulanan genellemeler ile karakterize edilir.
Fiziksel Uyarlamalar
Çayırlardaki ve çayırlardaki hayvanlar, peyzajın açıklığı nedeniyle yırtıcı hayvanlarına maruz kalmaktadır. Saldırıya uğramamak veya öldürülmekten kaçınmak için bu hayvanlar, çevrelerini koruyacak, kamufle edecek ve avcılardan kaçmalarına izin verecek şekilde uyum sağlamak zorunda kaldı.
Küçük memeliler genellikle yaratıkları yutarlar. Sonuç olarak, bir avcı tarafından kovalandıklarında kaçabilecekleri birçok delik ve yuvaya sahip olabilirler. Uzuvları daha kısadır ve kiri kazabilecek keskin pençelere veya dişlere sahip olma eğilimindedir. Bu memeliler, genellikle çevrelerinde iyi gizlenmeleri için toprak rengi olan kürk mantolara sahiptir.
Büyük memelilerde kamuflaj tekniği de kullanılır. Küçük memeliler katı renkler olma eğilimindeyken, daha büyük hayvanlar genellikle kürklerinde kontrast renklere sahiptir. Otlayan memelilerin, açık alanda saklı kalmanın bir aracı olarak siyah ve beyaz, kahverengi ve beyaz veya siyah ve kahverengi paltolara sahip oldukları görülebilir.
Yem Adaptasyonları
Otlaklar otçullar için sınırlı bir diyet sunar (bitki yiyen hayvanlar). Adından da anlaşılacağı gibi, manzara çim sunar. Küçük hayvanlar için ayrıca yenebilecek tohumlar, çalılar, yabani otlar veya çiçekler vardır.
Küçük memeliler, kese benzer yanaklara sahip olacak şekilde adapte olmuşlardır. Bu yanaklar, o sırada yemeleri gerekenden daha fazla miktarda yiyecek stoklamalarına izin verir. Daha sonra, yiyecekleri yuvalarına geri taşırlar, toprağa depolarlar ve bu yiyecek stoklarından kış aylarında yuvalarına mühürlendiklerinde beslenirler.
Daha büyük memeliler, bol miktarda ot yiyerek hayatta kalmıştır. Bu çimler çok içten ve sindirimi zor. Sonuç olarak, otlak hayvanları, sindirim işlemini tamamlamak için birden fazla mideye dayanan bir sindirim sistemi geliştirmiştir.
Güvenlik için Uyarlamalar
Farklı otlak hayvanları tarafından kullanılan hayatta kalma teknikleri vardır. Ovalarda ortak olan tek şey, başkalarını tehlikeye uyaracak bir tür iletişim olduğudur. Çoğu zaman, bir hayvan tehlike algıladığında, bir damgalama veya gürültü üreten teknik kullanarak topluluğun geri kalanını uyarır. Sesler, yaklaşmakta olan bir tehlikedeki bu türün tüm hayvanlarını uyarır.
Küçük memeliler, yuvalarına veya kayaların, köklerin veya bir avcının giremediği diğer koruyucu alanlar gibi diğer saklanma yerlerine gidilerek bir uyarıya cevap verecektir.
Daha büyük memeliler, hayatta kalmak için kritik olan farklı bir tekniğe sahiptir. Sürülerin görünüm güvenliği için bir uyarlamadır. Sürü içerisinde hayvanlar yaklaşmakta olan tehlikeyi görme ve buna göre tepki verme konusunda daha iyi bir yeteneğe sahiptir. Kaçmaya ihtiyaç duyulursa sürü de hayvanların dağılmasını sağlar. Bir avcı sürü saçılımını gördüğünde, kafası karışır. Bir avcı birden fazla hayvanı kovalamaya çalışırsa, hepsini kaybeder ve yine de avcılar birden fazla memeliyi kovalar. Bu başarısız saldırı yaklaşımının nedeni, avcıların saldırmaya uygun olmadıkları değildir. Aslında, otlayan memelilerin hız ve çeviklikleri, avcıların görüş alanlarına girip çıkmalarını ve böylece onların iyi tepki vermeleri zor olan kaotik bir hareket yaratmalarını sağlar.
Avlanma için uyarlamalar
Avcıların avlanma konusunda kendilerine avantaj sağlayan kendi uyarlamaları vardır. Kuşlar renkleri büyük bir hassasiyetle ayırt edebilme yetenekleriyle inanılmaz bir görme keskinliğine sahiptir. Bu sayede avlarını çevresinden ayrı bir nesne olarak kolayca görebilirler. Ayrıca, güçlü gagaları ve pençeleri ve yüksek hızda dalış bombalama kabiliyeti onları küçük memeliler için tehlikeli düşmanları yapar.
Daha büyük hayvanların gizli bir şekilde avlanma yetenekleri vardır. Kolayca algılanmadan kısa otların arasında sürünebilirler. Zıplayan yetenekleri de onlara hızlı bir saldırı sağlıyor. Avlarıyla bir kez meşgul olduklarında, avlarını parçalayabilen güçlü uzuvlar ve keskin pençelere sahiptirler. Çeneleri kırma basıncı uygularken, dişleri kolayca ete dokunabilir ve hayvan serbest bırakılma yolunu kırmaya çalışsa bile, avlarını iyice tutabilirler.