İçerik
Her canlı, hayatta kalabilmek için enerjiye ihtiyaç duyar. İnsanlar ve diğer hayvanlar yedikleri yiyecekten enerji alırlar; peki ya bitkiler ve ağaçlar? Yeşil bitkiler güneşten gelen enerjiyi fotosentez adı verilen bir süreçte kendi yiyeceklerini oluşturmak için kullanırlar. Bunu yapabildikleri için, bunları tüketiciler olarak bilinen hayvanlardan ayırmak için üreticiler olarak adlandırılırlar. Üreticiler ve tüketiciler birbirine bağımlıdır, her biri diğer ihtiyaçlar için hayati bir şey sağlar.
Fotosentez
Fotosentez, bir bitkinin güneşten gelen enerjiyi, hidrosferden gelen suyu ve soluduğumuz havanın bölümlerini karmaşık bir şeker molekülü olan glikoz üretmek için kullandığı bir işlemdir. Bitkiler, bu şeker moleküllerini, daha sonra kullanılmak üzere depolanmak üzere nişasta adı verilen daha uzun, hatta daha karmaşık olarak birbirine bağlayabilir. Enerjinin kendisi, nişastayı bir arada tutan kimyasal bağlarda depolanır. Bağlar kırıldığında, enerji bitki tarafından büyümek ve üremek için kullanılır.
Klorofil ve Kloroplastlar
Tüm bu şaşırtıcı süreç, bir bitkinin hücrelerinde, öncelikle yapraklarında gerçekleşir. Kloroplast adı verilen küçük organeller, fotosentezin gerçekleştiği yerdir. Bu kloroplastlar bitkilere karakteristik yeşil rengini veren klorofil adı verilen yeşil pigment içerir. Bir ağaç üzerindeki yapraklar renk değiştirdiğinde, bunun büyüme mevsiminin sona ermesinden kaynaklanmaktadır. Bitki geçici olarak klorofil üretmeyi durdurdu ve yapraklardaki diğer pigmentler görünür hale geldi.
Kimyasal giriş
Karbon, hidrojen ve oksijen, fotosentezin gerçekleşmesi için gerekli kimyasal maddelerdir. Hidrojen ve oksijen, hidrosferdeki sudan gelir. Karbon ve oksijen, hayvanların ve insanların atmosfere soludukları karbon dioksitten gelir. Kimyasal bir içerik olmasa da, güneşten enerji alınmadan bu işlemlerin hiçbiri gerçekleşemez.
Kimyasal çıkış
Bir bitki fotosentez gerçekleştirdiğinde, işlemin ana ürünü, C6H12O6 kimyasal formülüne sahip bir şeker molekülü olan glikozdur. Fotosentezin atık ürünleri hidrosüre geri dönen sudur ve atmosfere geri gönderilen oksijendir. Hayatta kalmamızı sağlayan oksijene minnettar olabilsek de, bitki onu aklımızda tutmuyor. Bu, sadece bitki için başarılı gıda yapımının bir yan etkisidir.
Dayanışma
Hayvanlar ve bitkiler tamamen birbirine bağımlıdır. Nefes alırken vücudumuz için oksijen alırız ve karbondioksit ve su buharını atmosfere geri göndeririz. Bu süreç solunum olarak bilinir. Bitkiler gaz alıp verdiğinde, işleme transpirasyon denir. Karbondioksit alırlar ve oksijen ve su buharını atmosfere geri gönderirler. Bitkiler ve hayvanlar, her biri yaşam için gerekli bir unsur sağlamak için diğerine ihtiyaç duyar.