İçerik
- Biyoçeşitliliği Karşılaştırma
- Biyoçeşitlilik Faktörü Olarak Coğrafya ve İklim
- Biyoçeşitlilik Faktörü Olarak Evrimsel Tarih
- Biyoçeşitlilik Faktörü Olarak Niş Uzmanlık
Biyoçeşitlilik - organizmalar arasındaki genetik ve tür çeşitliliğinin derecesi - bir ekosistemde, büyük ölçüde, bu ekosistemin yaşam için ne kadar misafirperver olduğuna bağlı. İklim, coğrafya ve diğer faktörlere bağlı olarak büyük ölçüde değişebilir. Bol güneş ışığı, sürekli ılık sıcaklık ve sık sık, bol yağış - hepsi tropikal yağmur ormanlarında bol miktarda bulunur - ekosistemler arasında en yüksek biyolojik çeşitliliği sağlama eğilimindedir.
Biyoçeşitliliği Karşılaştırma
Yaprak dökmeyen yağmur ormanları, bulut ormanları, mevsim yaprak döken ormanlar ve mangrov ormanları dahil olmak üzere tropik ormanlar, tüm karasal biyomların en yüksek biyolojik çeşitliliğine sahiptir. Özellikle tropikal yağmur ormanları, Dünya yüzeyinin yüzde 7'sinden daha azını kapsıyor ancak mevcut tüm bitki ve hayvan türlerinin tahmini yarısını barındırıyor. Küçük bir arsa yüzlerce ağaç türü oluşturabilir - Kuzey Amerika'daki ılıman ve ılıman ormanların birçoğu kadar - Peru'daki bir rezervin 1.200'den fazla farklı kelebekleri vardır. Kuru tropik ormanlar, yağmur ormanlarıyla aynı türlerin bazılarını içerir, ancak genel olarak daha az tür içerir. Başlıca ılıman orman türleri (ılıman iğne yapraklı, yağmur ormanları, yaprak döken ve karma ormanlar) arasında, yaprak döken ve iğne yapraklı türleri içeren ılıman yaprak döken ve karma ormanlar en yüksek biyolojik çeşitliliğe sahiptir. Bazı ılıman iğne yapraklı ormanlar yalnızca birkaç ağaç türünden oluşur, ancak gevezelik eden kuş türlerinin gevezelik ve şarkıları genellikle sınırlarını doldurur.
Biyoçeşitlilik Faktörü Olarak Coğrafya ve İklim
Öncelikle ekvatorun 28 derece içerisinde bulunan tüm tropik ormanlar, yıl boyunca sürekli olarak ılık sıcaklıklar ve güçlü ve oldukça homojen bir güneş radyasyonu yaşarlar. Tropikal yağmur ormanları, yılda ortalama altı ila 30 feet ortalama, sık ve bol yağışlardan yararlanır. Bu faktörlerin tümü çok sayıda omurgasızı desteklemektedir - bazı tahminler 30 milyon kadar canlı türünün yanı sıra amfibi, sürüngenleri, bitkileri ve ılık havalarda ve mevcut sularda yetişen diğer organizmaları söylemektedir. Genellikle 37 ila 60 derece enlem arasında bulunan ılıman ormanlar, mevsimsel olarak değişen güneş radyasyonu ve gün boyu olduğu gibi, soğuktan soğuğa ve sıcaktan sıcağa kadar mevsimlere de maruz kalır. Yağışın yıl boyunca düzenli olduğu yerlerde, yaprak döken ormanlar baskındır; daha kuru iğne yapraklı ormanlar, yaz kuraklık dönemleri ile daha sınırlı biyoçeşitliliğe sahiptir. Yemyeşil ılıman yağmur ormanları, yine de, öncelikle iğne yapraklı. Okyanus ve dağ aralığına yakınlıklarından dolayı daha kurak mevsimler ve yüksek yağışlarla karşılaşırlar - kuraklık hariç - ve orman ekosisteminin en yüksek biyokütlesine sahiptirler. Tüm ılıman ormanlar için soğuktan dona kış sıcaklıkları biyolojik çeşitliliklerini sınırlar - özellikle de soğuk kanlı türlerin çeşitliliği. Tropikal kuru ve ılıman yaprak döken ormanlarda mevsimsel yaprak düşmesi ve tropikal kuru ormanlarda yoğun bir kurak mevsim de verimliliklerini ve biyolojik çeşitliliğini sınırlar.
Biyoçeşitlilik Faktörü Olarak Evrimsel Tarih
Tropikal yağmur ormanlarında alışılmadık derecede yüksek biyoçeşitliliğin bir başka nedeni de uzun evrimsel geçmişleri olabilir. Kabaca 60 milyon yıldır var olduğu düşünüldüğünde, yağmur ormanları, dünyadaki diğer ekosistemlere kıyasla, son buzul maksimumunun (LGM) buzlanmasından ve iklimsel kaymalarından nispeten etkilenmemiş olabilir. Buna karşılık, karışık ılıman yaprak döken ormanlar ve iğne yapraklı ormanlar, LGM boyunca güneye daha itti ve büyüklüğü çok azaldı. Ilıman yağmur ormanları bir zamanlar yaprak döken ağaçların egemenliğindeydi, yaz mevsimi kurak geçmeden çoğunu dışarı çıkarmıştı. İklim değişikliği ile ekosistemler çoğu zaman geçici bir tür kaybına uğrarlar. Tropikal yağmur ormanları türleri, birçok özel nişe uyum sağlayarak, daha uzun süre boyunca gelişebildiler.
Biyoçeşitlilik Faktörü Olarak Niş Uzmanlık
Niş uzmanlığı biyoçeşitlilikteki başka bir faktör olabilir. Tropikal yağmur ormanlarında bulunan devasa ağaçlar ve birçok gölgelik katmanının yanı sıra dağlar gibi jeolojik özelliklerin sunduğu çeşitli habitatlar, yeni türlerin gelişmesine yol açan niş uzmanlaşmasının gelişmesini teşvik eder. Tropikal yağmur ormanı kanopilerinde belirli seviyelerde yaşayan bazı arboreal hayvanlar, yaşamları boyunca asla yere değmez. İğne yapraklı ormanlar daha az orman katmanına sahip olma eğilimindedir - bazen sadece iki - ve bu nedenle daha az niş uzmanlığı olmasına rağmen, bazı çam ormanları bir çalı katmanına sahiptir. Ilıman yaprak döken ormanlardaki çoklu katmanlar, orada aynı zamanda niş bölümlenmeye ve daha yüksek biyoçeşitliliğe de katkıda bulunur. Tropikal ve ılıman yaprak döken ormanlarda ortaya çıkan kaba desen şu şekildedir: ağaçlar ne kadar uzunsa, tabakalar o kadar fazla, nişler o kadar fazla ve türler o kadar fazladır.