İçerik
Besin zincirleri organizma kategorileri arasındaki ilişkileri beslemektedir. Onlar ekoloji çalışması içinde temel kavramlardır.
Besin zinciri bağlantılarının nasıl anlaşılacağını ve tanımlandığını bilmek, bir ekosistemde enerjinin nasıl aktığını ve kirleticilerin nasıl biriktiğini anlamanıza yardımcı olur.
Besin zincirinin altında, fotosentez yoluyla şeker elde etmek için güneş ışığı ve karbon dioksit gazı yakalayan bitki ve algler olan üreticiler bulunur. Daha sonra inekler gibi bitki yiyiciler var. Daha sonra insanlar ve ayılar gibi et yiyenler bitki yiyicileri yerler. Son olarak, bazıları mikroskobik olan ayrıştırıcılar, tüm ölü organizmaları moleküllere ayırır.
yapımcılar
Besin zincirinin başında üreticiler veya fotosentetik olan organizmalar bulunur. Fotosentez, atmosferik karbondioksit gazının bir şekere glikoza sabitlenmesi için güneşten gelen ışığın dönüştürülmesidir. Karada, üreticiler bitkidir.
Okyanusta, üreticiler mikroskobik alglerdir. Dünyada bildiğimiz yaşam, üreticiler olmadan varolmayacak, çünkü yüksek gıda zinciri kategorisindeki hayvanlar, organik karbon kaynaklarını ya da sindirilebilir karbon kaynaklarını almak için üreticileri yemeliler.
Birincil Tüketiciler
Birincil tüketiciler otçular veya bitkileri, yosunları veya mantarları yiyen organizmalardır. Birincil tüketiciler genellikle bitkiler üzerinde beslenen küçük kemirgenler veya böceklerdir. Bununla birlikte, okyanustaki yosunları süzen ve besleyen balina balinaları gibi büyük hayvanlar da olabilirler.
İnsanlar, her yerde bulunduğumuzdan, hem bitkileri hem de hayvanları yediğimiz için birincil tüketiciler olabilir. Birincil tüketicilerin ek örnekleri, tırtıllar, tavşanlar, sinek kuşları ve ineklerdir.
İkincil ve Üçüncül Tüketiciler
İkincil tüketiciler genellikle etoburdur, yani yalnızca ot hayvanları yiyerek enerji alırlar. Bazı ikincil tüketiciler böcek yiyen kurbağalar, kurbağa yiyen yılanlar ve tavşan yiyen tilkilerdir.
Tersiyer tüketiciler ikincil tüketicileri yiyen etoburlardır. Üçüncül tüketiciler genellikle avlarından daha büyüktür. Tersiyer tüketicilerin bazı örnekleri yılan yiyen kartallar, timsah yiyen insanlar ve mühür yiyen katil balinalardır.
ayrıştırıcılar
Ayrıştırıcılar, mikroskobik organizmalardan büyük mantarlara kadar değişebilir. Ölü bitki ve hayvanlarla beslenirler. Bu şekilde, besin zincirindeki diğer bütün organizmaları tüketirler. Ayrıştırıcılar arasında bakteri ve mantarlar bulunur.
Bir ayrıştırıcı sınıfına, çürüyen organik maddelerde yetişen saproblar denir. Bir saprobe örneği, düşmüş bir ağaçta yetişen bir mantardır. Ayrıştırıcılar, ekosistemde organik maddeyi amonyak ve fosfatlara ayırarak, azot ve fosforun sırasıyla azot ve fosforlu jeokimyasal döngülerde geri dönüşümüne yardımcı olarak kritik bir rol oynar.
Biyobirikim
Besinler ve enerji gibi, kirleticiler de ekosistemde besin zincirleri yoluyla transfer edilir. Biyoakümülasyon olarak da bilinen kimyasal kirletici maddelerin birikiminin tüketicileri ciddi şekilde tehlikeye soktuğu belgelenmiştir.
Kurşun ve cıva gibi ağır metal kirleticiler deniz ekosistemleri için yaygın bir problem haline gelmiştir. Cıva ile ciddi şekilde kirlenen deniz ortamlarında, habitattaki tüm deniz organizmaları, solunum veya beslenme sırasında bir miktar cıva emer. Civa vücuttan kolayca elimine edilemediğinden, her organizmada az miktarda cıva oluşur. Bu toksinlerin birikmesi denir biyolojik birikim.
Deniz besin zinciri ilerledikçe ve bir organizma diğerine beslendiğinde, biriken cıva her seviyede besin ve enerji ile birlikte transfer edilir. Böylece, besin zincirinin her bir seviyesinden küçük miktarlarda cıva, üst düzey tüketici tarafından tüketilir, bu da büyük miktarda cıva birikmesine neden olur. Bu toksinlerin artması sürecine denir yoğunlaştırma.
Biyoakümülasyon tüm organizmaları kirli bir habitatta etkilerken, biyomagnifikasyon temel olarak bir gıda zincirinin zirvesinde bulunan üçüncül tüketicileri etkiler. Toksinlerin biyomagnasyonu, kartallar ve köpekbalıkları gibi birçok üçüncül tüketici türünü tehlikeye sokmuştur.