İçerik
Endüstriyel makineler ve hatta el aletleri düzgün çalışmaya devam etmek için yağlayıcılara veya yağlara güveniyor. Bu malzeme, parçaların hasar görmeden serbestçe hareket etmelerini sağlar. Hidrolik, ekskavatörler de dahil olmak üzere çeşitli makinelerin elemanlarına güç veya ısı aktarmak için sık sık mineral yağ bazlı sıvılar kullandı. Muhtemelen daha yaygın bir hidrolik yağ kullanımı, otomobillerin frenleme için kullandığı yağdır (fren hidroliği). Bu akışkan, ISO viskozite gradyan ölçeğinin uygulanabileceği birçok maddeden biridir.
Arka fon
Uluslararası Standartlar Örgütü Viskozite Sınıfı veya ISO VG, 1975 yılında çeşitli kuruluşlar tarafından kurulan yağ ve yağlama maddelerinin viskozitesinin sayısal bir derecesidir. Uluslararası Standartlar Örgütü (ISO), Amerikan Test ve Malzemeler Derneği (ASTM) Tribologlar ve Yağlama Mühendisleri (STLE), İngiliz Standartları Enstitüsü (BSI) ve Deutsches Normung Enstitüsü (DIN), sektörün standartlaştırılmasına yardımcı olmak için ISO VG'yi kurdu. Yağlama maddesi ve yağ tedariki ve üreticileri ile yağlama maddesi kullanan makine imalatçıları, bu sıralamayı işlerinde akışkanlığa karşı malzemelerin direncini tarif ettiği şekilde kullanırlar.
önem
Yağın viskozitesi arttıkça, malzemenin yoğunluğu da artar, çünkü yüksek yoğunlukta yağın akışa veya diğer hareketlere cevap verme olasılığı daha düşüktür. Bu nedenle, 220'lik bir viskozite derecesine sahip bir yağ veya yağlayıcı, 100 veya 68'lik bir VG'ye sahip bir yağdan daha kalın ve daha katıdır. Derece, santipoizdeki mutlak viskozitenin yağ oranının gerçek bir ölçümüdür (ölçüm birimi) ) Centistoke olarak da bilinen yoğunluğa.
Sınıflar
Kuruluşlar, 1975'teki kuruluşundan bu yana, hidrolik uygulamalarda yaygın olan yağ ve yağlayıcı ürün yelpazesini kapsayacak şekilde 20 viskozite gradyanı geliştirmiştir. En düşük ortak ISO notu 32'dir ve ölçek 220'ye kadardır. Ölçek 46, 68, 100 ve 150 dereceleri de içerir.
hususlar
Yağın ve diğer sıvıların viskozitesi sıcaklığa bağlı olduğundan, ISO derecesi yalnızca belirli bir sıcaklıkta uygulanabilir. Baz ISO dereceleri, yağ 40 ° C (104 ° F) sıcaklıkta olduğunda ve malzemenin sıcaklığının yükseltilmesi veya düşürülmesi, yağların akış gibi hareketlere karşı direncini değiştireceği zaman hesaplanır. Örneğin, sıcaklığı 100 santigrat dereceye çıkarmak, 40 santigrat derecedeki 32 centistoke kıyasla, santistok sayısını bir sınıftan sadece 5.4 centistoke'ye değiştirecektir. Bu sıcaklıkta, yağın akıştan etkilenmesi daha olasıdır.