İçerik
Bir bitki atmosferden karbondioksit aldığında ve yeterli güneş ışığı ve su aldığında, bitki hücrelerindeki kloroplastlar reaktifleri, su ve karbon dioksiti oksijene ve glikoza dönüştürür. Glikoz bitkinin dokusunda besin ve enerji için depolanır. Özünde, bu fotosentez sürecidir. Glikoz genellikle bitkilerde uzun zincirlerde bağlanmış glikoz moleküllerinden oluşan nişasta formunda depolanır.
TL; DR (Çok Uzun; Okumadı)
Bitkiler, enerji kaynaklarını çevrelerinden uzun ömürlü bir yakıta dönüştürür: nişasta.
önem
Bira ve viski üreticileri, ürünlerini yapmak için tahıl tanelerinde nişasta bozulması ve fermantasyon bilgilerini kullanırlar.
Bitkiler, hücre metabolizması için enerji depolamak için nişasta üretmek zorundadır. Öte yandan insan vücudunda nişasta sentezlenmez. Bir insan nişastalı bitki materyali yediğinde, nişastanın bir kısmı enerji için glikoza dönüşür: Bu yutulan enerjinin kullanılmamış artıkları yağ birikintileri olarak depolanır.
fonksiyon
Bitki hücresi, bir hücre işlemi için enerji gerektirdiğinde, nişasta zincirinin bir kısmını bozmak için enzimler salgılar. Bitki hücrelerinde nişasta bozulduğunda, sukroz üretiminde kullanılmak üzere karbon salınır. Aynı zamanda, üretilen karbon, hücrelerin büyümeye devam etmelerini ve kendilerini sürdürmelerini sağlar.
Depolama
Bazı bitkilerde, nişasta, amiloplast adı verilen hücre organellerinde depolanır. Tohum ve meyve şeklindeki bazı bitki kökleri ve embriyoları da nişasta için depolama birimleri olarak görev yapar. Bitki yapraklarındaki hücreler güneş ışığında nişasta üretirler.
Kimlik
Nişasta varlığını test etmek için, bir meyve veya sebzenin kesilmiş yüzeyine iyot tentürü uygulayın. Yaprak ve sap gibi bitkilerin katı kısımlarını test etmek için harç ve havaneli ile toz haline getirin. Daha sonra, ezilmiş bitki kısımlarını ve özü içeren bir test tüpüne eklenen bir iyot tentür damlası kullanın. Nişasta bitkilerin sularında bulunursa, iyot rengi koyu kahverengiden koyu mavimsi-mor veya siyaha kadar değiştirir.
Potansiyel
Hasattan sonra, bir mısır kulak çekirdeğindeki glikoz zamanla nişastaya dönüşür ve mısırın lezzetini kaybetmesine neden olur. Her yıl, bir mısır kulağındaki çekirdeğin, toplanmadan sonra daha uzun bir süre boyunca tatlılıklarını koruyabilmelerini sağlayan yeni tatlı mısır melezleri üretilir.
Genetik araştırmacılar, bitki hücrelerinde nişasta kalitesini ve miktarını artırmanın yollarını araştırıyorlar. Gıda işleme endüstrisi, yüksek fruktozlu mısır şurubu ve diğer gıdalar gibi şeylerde kullanılan bitki nişastasına büyük talep görmeye devam ediyor.
Bilim adamları bitki hücre duvarlarının inşa edilme şeklini inceliyorlar. Bitkileri genetik olarak değiştirmeyi ümit ederler, böylece mısır kabukları ve gövdeleri gibi daha önce kullanılmayan bitki kısımlarından selüloz, etanol üretimi için fermente edilebilir. Bu, etanolde bitki nişastası kullanma ihtiyacını azaltacak ve maliyetini azaltacaktır.