İçerik
Kepler uzay aracının gözlemleri, Samanyolu galaksisinde 50 milyar gezegen olduğunu gösteriyor. Diğer yıldız sistemlerini yörüngeye sokan gezegenleri anlamak, eve daha yakın dünyaları inceleyerek geliştirilebilir. Güneş sistemindeki gezegenler, en önemlilerinden biri olan albedo veya gezegenlerin yüzeyinden yansıyan ışık miktarı gibi ölçülebilen bir takım özelliklere sahiptir. Bu ölçüm gezegenleri oluşturan malzemeleri belirlemeye yardımcı olur. Albedo ölçeği teorik olarak yüzde 0'dan, yani gezegenlerin yüzeyine düşen tüm ışığı yansıttığında gezegenden hiçbir ışığın yansıması anlamına gelmediği için yüzde 100 arasında değişir.
Dünya
Yüzeyindeki ve atmosferindeki malzeme albedo gezegenleri belirler. Dünya yüzeyinde yüzde 71 okyanus ve yüzde 29 toprak bulunur. Sıvı su, üzerine düşen güneş ışığının çoğunu emer ve çok az yansıtır. Gökyüzündeki yüksek ışıklardan gelen su albedoları (normal oranlar) düşüktür - yaklaşık yüzde 10'dur. Toprak veya kum gibi çoğu kara alanının albedoları da yüzde 15 ile yüzde 45 arasında değişen nispeten düşüktür. Bunun istisnası, dünyanın kutuplarında en sık bulunan kar. Kar, ona çarpan ışığın çoğunu yansıtır ve bu da yaklaşık yüzde 90'lık yüksek bir albedoya yol açar. Atmosferik bulutlar aynı zamanda Dünya'nın albedolarında da önemli bir rol oynamaktadır. Bulutların çoğu su buzu ile yapılır ve albedoları yüksektir. Tek tek elementlerin birleşik etkisinden türetilen Dünya'nın gezegen albedoları yaklaşık yüzde 30'dur.
Merkür
Güneşe en yakın gezegen olan Merkür, çoğunlukla çok az ışık yansıtan koyu gözenekli kaya yüzeyinden oluşur. Atmosferi yüzde 95 karbon dioksit, yüzde 2,7 azot ve diğer iz gazlardan oluşuyor. Karbondioksit optik olarak saydamdır ve bu nedenle albedo gezegenlerine katkıda bulunmaz. Merkür'ün gezegen albedo'su yüzde 6'dır.
Venüs
Gezegen Venüs yüzeyi, kayalık dağlar, volkanlar ve lav denizleriyle kaplıdır. Bununla birlikte, Venüs'ün yüzeyi, gezegeni örten yoğun atmosferik bulut tarafından tamamen gizlenmiştir. Atmosferik bulutlar öncelikle, üzerlerinde bulunan güneş ışığının büyük çoğunluğunu yansıtan sülfürik asitten oluşur. Bu, Venüs'ü güneş sistemindeki en yüksek albedo oranına sahip ve yüzde 75'lik bir gezegen yapıyor.
Satürn
Satürn, güneşten 1,4 milyar kilometre (870 milyon mil) uzakta bulunabilir. Gezegenin katı bir yüzeyi yoktur, bu nedenle albedo tamamen atmosferindeki hidrojen, helyum ve diğer iz gazlarından oluşan gazlarla karakterize edilir. Bu gazlar su buharı, amonyak ve amonyum hidrosülfür bulutlarından oluşan bulutları oluşturmak için birleşir. Bu bulutlar önemli miktarda olay ışığını yansıtıyor ve bu da yüzde 47'lik bir gezegensel albedoyu ortaya çıkarıyor.
Mars
Güneşten gelen dördüncü gezegen olan Mars'ın yüzeyi, esas olarak kompozisyonu hala NASA Fırsatı gezicisi tarafından araştırılmakta olan kırmızı bir topraktan oluşmaktadır. Şimdiye kadar analiz edilen toprak, cam parçacıkları ve ortak volkanik mineralleri içerir. Mars'ın atmosferi çok ince olduğu için albedo, yüzde 29'da, nispeten karanlık bir yüzeye hakimdir.
Jüpiter, Uranüs ve Neptün
Güneş sistemindeki en büyük gezegen olan Jüpiter, hidrojen ve helyumdan oluşan Satürn'ün atmosferik yapısına benzer. Jüpiterler albedo yüzde 52'dir. Güneşten en uzak ikinci gezegen olan Uranüs, esas olarak hidrojen, helyum ve metan bileşiminde olup,% 51'lik bir albedoya yol açar. Neptün en dış gezegendir ve ayrıca esas olarak hidrojen ve helyumdan oluşur. Neptün'ün albedosu yüzde 41'dir.