İçerik
Okyanus yüzeyinin altında 3.000 ila 6.000 metre (veya 9.800 ve 19.700 fit) arasında yer alan okyanus bölgesine abisal bölge denir. Buradaki sıcaklıklar soğuk ve basınçlar okyanus yüzeyindekilerden yüzlerce kat daha fazladır. Abisal bölge, hayatı desteklemek için kötü adapte olmuş garip, sert bir dünya. Fakat yine de, hayat burada gelişmek için yollar buldu.
Gıda
Okyanustaki fotosentez, güneşli üst katmanlarda gerçekleşir. Bu üst tabakalarda yaşayan organizmalar öldüğünde, kalıntıları yavaş yavaş kar yağışı gibi okyanus tabanına doğru sürüklenir. Abisal ovadaki hayvanlar, yiyecekleri için bu titizliğe güvenir. Bazıları doğrudan güveniyor, bazıları ise titrit yiyen organizmaları yiyor. Bunun tek istisnası, tektonik plakaların birbirinden ayrıldığı ve yeni deniz tabanının oluşturulduğu asansörlerin etrafında bulunur. Bu alanlarda, bazı bakteri türleri kendi enerjilerini yapmak için kimyasal enerjiden yararlanabilir ve sırayla tüp kurtları gibi diğer abisal hayvanlar için yiyecek haline gelebilir. Bu bakterilerin çoğu, örneğin, hidrojen sülfürü sülfata dönüştürür ve karbon bazlı bileşikleri sentezleyerek bu reaksiyondan elde edilen enerjiyi kimyasal enerji olarak depolar.
Türler
Okyanusun derinlikleri araştırılmamıştır, bu nedenle halihazırda kaç tür ekosistemde yaşadığı bilinmemektedir. Bilim adamları çalışma için bol miktarda örnek topladıklarında, bilim için tamamen yeni olan türleri çok sık bulurlar. Kıta sahanlığı raflarına kıyasla, derin deniz de seyrek bir şekilde yerleşti, çünkü yiyeceklerin mevcudiyeti çok sınırlı. Burada yaşayan hayvanlar, okyanus suyunun soğuk sıcaklıklarından dolayı çok düşük metabolik oranlara sahiptir ve sadece ara sıra yemek yerler - bazen de birkaç ayda bir nadiren. Uzun pembemsi renkte olan hagfish, örneğin, yedi ay boyunca yemeden devam edebilir çünkü metabolizmaları çok yavaşlar.
Özellikleri
Abisal ovadaki hayvanlar, kıta sahanlığının hayvanları ile aynı gruplara aittir; Orada ahtapot, kalamar, balık, solucanlar ve yumuşakçalar bulabilirsiniz. Ancak, abisal düzlükteki hayvanların, alışılmadık ortamlarıyla başa çıkmalarına yardımcı olacak özel uyarlamalar olma eğilimindedir. Abisal düzlükteki çoğu hayvan örneğin küçük olma eğilimindedir, ancak genellikle büyük, esnek mideleri ve büyük ağızları vardır. Yiyecek bulmak zor olduğu için, bulduklarında alabildikleri kadar yutmaları gerekir - ve tercihen bir kısmını depolarlar, çünkü bir sonraki öğünleri uzun zamandır gelebilir. Örneğin, engerek balıklarını yiyebilecek menteşeli bir kafatasına sahip büyük balık, bol miktarda yiyecek depolamak için büyük bir mide ve avını kesmek için vahşi görünümlü bir diş kümesi olabilir.
Özel Özellikler
Birçok abisal hayvan biyolüminesandır, yani kendi ışıklarını üretebilirler. Bu yetenek önemlidir, çünkü derin deniz tamamen karanlıktır ve ışık üretme kabiliyeti balıkların avlarını yemelerine, avlarını bulmalarına veya arkadaşları çekmelerine yardımcı olabilir. Çoğunlukla üremelerine yardımcı olacak özel uyarlamaları vardır, çünkü abisal düzlüğün karanlık ve seyrek nüfuslu dünyasında eş bulmak zor bir görev olabilir. Örneğin erkek olta balıkları, kelimenin tam anlamıyla kendilerini fiziksel olarak dişine bağlar, yemek için kanını bir parazit gibi kullanır ve karşılığında yumurtalarını gübreler.