İçerik
Yaprak döken orman, dünyanın ılıman bölgelerinde bulunan yaygın bir ekosistem türüdür. Yıllık 30 santimden fazla yağış, mevsimlerin ve yapraklarını kaybeden ağaçların değişmesiyle karakterize edilen bu biyolojik alanlar, Kuzey ve Güney Yarımküre'nin ılıman bölgelerinde bulunur. Ormanda bulunan su kütleleri, arada bir gölet veya bataklık ile birlikte tatlı su kolları olarak bulunur.
Tatlı Su Kaynakları
Birçok tatlı su kolu, yerden sızan küçük su kaynakları ile başlar. Bu küçük su çıkışları sadece yeraltı su tablasına yıllık akışları için bağımlı olmakla kalmaz, aynı zamanda orman gölgesinin örtüsü de yaz güneşinin yoğun ısısını geri çekerek ve böylece buharlaşma hızını azaltarak işleme yardımcı olur. Genel olarak, tatlı su kaynakları yeraltı akiferlerinde depolanan yeraltı suyu yeryüzünün yüzeyine ulaştığında meydana gelir. Önce bir dere, sonra küçük bir nehir olarak su tepeden aşağıya doğru akar. Kaynakların akış hızı, yer altı kayalarının tipine, akiferdeki su miktarına ve mevsimsel yağışa bağlıdır.
Orman kolları
Orman akarsuları ve küçük nehirler, birçok farklı bitki ve hayvan türünü destekleyen ve besleyen kendi yaşam alanlarını oluşturur. Balıklar ve birkaç omurgasız gibi bu organizmaların bazıları, tüm yaşam döngüsünü suda geçirirken, rakun ve yalıçapkını gibi diğerleri sadece sıradan ziyaretçiler olabilir. Ormanın daha kuru bölgelerinde, bazı akarsular sadece ıslak mevsimde akan orta dereceli olabilir.
Tatlı Su Havuzları
Ormanda tatlı su havuzları ve göller sıkça görülür, ancak bu sulu alanlar büyüklük arttıkça güneş ışığına maruz kalmaları da artar. Küçük havuzlarda gölgeli bir alan olabilir, ancak daha büyük olan her şey çoğunlukla açık su içerecektir. Göl ve gölet dipleri, alanın jeolojisi, gölün derinliği ve alanın arazisi tarafından belirlenir. Hemen hemen tüm havuzlarda ve göllerde bir giriş ve çıkış vardır, çünkü zamanla bu su kütleleri bir bataklığa dönüşene kadar tortular ile doldurulabilir.
Ormanın Su ile Buluştuğu Yer
Bataklıklar, her türlü ormanlık su kütlesinin en büyüleyicilerinden biri olabilir. Esasen bu alanlar çok ıslak koşullara dayanıklı ağaçların geliştiği taşkın sulak alanlardır. Bataklıkların çoğu, kel selvi veya Amerikan karaçamı gibi yaprak döken kozalak türlerini barındırır. Kel selvi, bitki durgun suda büyüyünce köklerin havalandırılmasına ve stabilitesine yardımcı olan özel dizler oluşturduğu için özel ilgi çekmektedir.