İçerik
Çitalar, saatte 70 km'ye kadar ulaşabilecek hızlarıyla bilinir. Fakat bu yaratıklarda hızlılıktan daha fazlası var. Öncelikle açık ovalarda, ormanlık alanlarda ve güney ve doğu Afrika'nın yarı çöl bölgelerinde bulunan çitalar, onları sıra dışı kılan diğer büyüleyici alışkanlıklara ve özelliklere sahiptir.
Fiziksel özellikler
Çitaların kendine has lekeleri ve her gözün iç köşesinden ağzına kadar uzanan siyah, gözyaşı şeklinde çizgiler vardır. Çitaların küçük yuvarlak başları, uzun boyunları, derin sandıkları ve geri çekilemeyen pençeleri vardır. Çita bacakları uzun, ince ve kaslıdır. Bu faktörler, hayvanın olağanüstü hızlarda hareket etmesine izin verir. Ayaklarındaki özel pedler hayvan için çekiş gücü yaratmaya yardımcı olur. Hız yeteneklerine rağmen, çitalar aşırı ısınma tehlikesi nedeniyle uzun mesafelerde tam hızda koşamazlar. Çitaların ortalama ağırlığı 110 ila 140 pound'dur.
Davranış Özellikleri
Dişi çitalar, türlerin erkek üyelerinden daha pasiftir. Çitalar, çiftleşme dışında erkek ve dişilerin etkileşime girmediği aile gruplarında yaşar. Genç erkek yavrular bile, kendileri ile yeteri kadar yetecek yaşta olduklarında, anneleriyle aralarında mesafe bırakmaya çalışacaktır. Çitalar bölgelerini idrar yoluyla kokuları ile işaretler. Bu koku çizgilerini ihlal eden davetsiz misafirlere saldırılır. Çitalar, aslanların ve diğer büyük kedilerin yaptığı gibi kükremez. Bunun yerine mırıldanır, tıslar, sızarlar ve büyürler.
Diyet özellikleri
Çitalar, antilop, ceylan, yabani tavşan, impalas ve kara kuşları gibi hayvanları avlayan etoburlardır. Avını takip ederken çitalar hayvanlara mümkün olduğunca yaklaşır. Daha sonra avlarını geride bırakmak için hızlarını kullanırlar. Yaklaşırlar, hayvanları pençeleriyle yere vururlar ve boynu ısırmak suretiyle hayvanı boğarlar. Avları öldükten sonra çitalar çabuk ve ihtiyatlı bir şekilde tüketir, yiyeceği onlardan çalmak isteyen akbabalara ve diğer avcılara dikkat eder.
Ömür
Çitaların ortalama ömrü 10 ila 20 yıl arasında değişmektedir. Çitaların yaşamları, kartalların, sırtlanların, aslanların ve insanların yırtıcı yutulması nedeniyle tehdit altındadır. Birçok alanda çitalar, doğal ortamlarına nüfuz eden sığır çiftliği ve tarım alanlarının neden olduğu hastalık ve büzülme habitatı nedeniyle yok olma tehlikesiyle karşı karşıyadır.