İçerik
Hem iç hem de dış düzenleyiciler, bir hücre bölünmesinden diğerine geçecek sürenin uzunluğunu belirlemeye çalışır. Bu aralığa hücre döngüsü denir. Hücreler bölünmelidir, çünkü çok büyürlerse, atıkları veya besinleri hücre zarı boyunca hareket ettiremezler. Hücre zarı hücrenin içini dış ortamından ayırır. Tüm hücrelerin hücre zarı vardır.
Hücre bölünmesi
Her hücre bölünmek zorundadır, ancak bölme enerjiye mal olur ve hata yapma fırsatını sunar. Örneğin, her hücre bölünmeye başlamadan önce DNA'sını tamamen kopyalamalı veya kopyalamalıdır. DNA veya deoksiribonükleik asit, tek “ana” hücreden oluşan iki yeni “kız” hücresinin çalışmasını ve büyümesini sağlayacak genetik bilgiyi içerir. Her bir hücrenin, hata kapasitesini mümkün olduğunca azaltmak ve kontrolsüz büyümeyi önlemek için yerleşik düzenleyicileri vardır.
İç Düzenleyiciler
İç düzenleyiciler, bir hücre içindeki değişimlere tepki veren proteinlerdir. Örneğin: Normal bir hücrenin, DNA'sının tamamı çoğaltılana kadar mitoz içine girmeyeceği gerçeği, hücre içindeki bir protein tarafından düzenlenir. Bu protein bir iç düzenleyicidir. Mitoz, bir ana hücrenin iki kız hücreye bölünmesi için kullanılan biyolojik terimdir. Aynı zamanda bir protein olan ikinci bir iç regülatör, orijinal hücrenin DNA'sının yeni oluşturulan kopyasının, iki versiyon hücrenin diğer tarafına geçmeye başlamadan önce eksiksiz ve doğru şekilde bağlandığından emin olur.
Dış Düzenleyiciler
Dış düzenleyiciler de proteinlerdir, ancak hücre dışından gelen uyaranlara tepki verirler. Hücreleri dış koşullara göre ya hızlandırır ya da yavaşlatır. Örneğin, bir protein, komşu bir hücrenin dışındaki moleküllere tepki verir. Bu, hücrelerin aşırı kalabalık olduğunda bölünmeyi durdurmalarını sağlar. Bu, bir petri kabında hücrelerin neden sadece dip boyunca ince bir tabaka oluşana kadar büyümeye ve bölünmeye devam edeceğini açıklamaktadır.
Farklılıklar ve Önemi
O zaman, iç düzenleyiciler ve dış düzenleyiciler arasındaki en önemli fark, iç düzenleyicilerin hücre içindeki uyaranlara tepki göstermesi ve dış düzenleyicilerin hücre dışından gelen uyaranlara tepki göstermesidir. Bu düzenleyiciler olmadan hücre büyümesi, tehlikeli ve tehlikeli olacaktır. Aslında, birçok insan hastalığına bu süreçteki parazit neden olur. Örneğin kanser hücreleri bu inhibisyonlardan yoksundur. Aşırı kalabalık olduklarında bölünmeyi bırakmazlar, aksine işlevlerini bozan yakındaki organları işgal eden doku kütleleri oluştururlar. Sigara içmek, radyasyona maruz kalmak ve bazı virüsler de düzenleme sürecine müdahale edebilir.