İçerik
11. yüzyıla kadar geri kalan Çinliler tarafından bilinen roket - maddenin iticiliğini arttırmak için kullanan bir makine - savaştan uzay yolculuğuna kadar çeşitli uygulamalar gördü. Günümüzdeki roket teknolojisi eski köklerine çok az benzerlik gösterse de, aynı yol gösterici prensip odak noktası olmaya devam ediyor. Günümüzde roketler genellikle birkaç farklı tipe ayrılır.
Katı Yakıtlı Roket
Roket tiplerinin en eski ve en basiti itme için katı yakıt kullanır. Katı yakıtlı roketler, Çinli barutu keşfettiğinden beri buralardaydı. Bu tip “monopropellant” dır, yani tek bir karışım oluşturmak için birkaç katı kimyasal madde birleştirilir. Bu karışım daha sonra tutuşmayı bekleyen yanma odasına yerleştirilir.
Bu tür yakıt türünün dezavantajlarından biri, yanmaya başladığında, onu durdurmanın bir yolu olmaması ve böylece tükenene kadar yakıt kaynağının tamamından geçmesidir. Sıvı yakıtlara kıyasla saklanması nispeten kolay olmasına rağmen, nitrogliserin gibi katı yakıt için kullanılan bazı bileşenler oldukça uçucudur.
Sıvı Yakıtlı Roket
Sıvı yakıtlı roketler, adından da anlaşılacağı gibi, itme oluşturmak için sıvı yakıtları kullanın. İlk kez modern roketin babası olarak lanse edilen Robert H. Goddard tarafından geliştirilen, 1926'da başarıyla başlatıldı. Sıvı yakıtlı roket, aynı zamanda dünyanın ilk uydusu olan Sputnik'i kullanmaya başlayan uzay yarışını da kullandı. Rus R-7 güçlendirici ve son olarak Saturn V roketini kullanarak Apollo 11'in lansmanıyla doruğa ulaştı. Sıvı yakıtlı roketler tasarımda monopropel veya bipropellant olabilir, aradaki fark, bipropellantın yakıt ve karıştırıldığında yakıtın yanmasını sağlayan bir kimyasal olan oksitleyici ve yakıttan oluşmasıdır.
İyon Roketi
Roket teknolojisi olarak geleneksel olandan daha verimli olan iyon roketi, güneş pillerinden elektrik sağlamak için itme gücü kullanır. Basınçlı sıcak gazı bir memeden dışarı çıkarmak yerine - bu, memenin dayanabileceği kadar ısı ile ne kadar itici güç elde edebileceğinizi sınırlar - iyon roketi, negatif elektronları roket elektron tabancası tarafından sıyrılmış olan bir ksenon iyonları jeti iter. İyon roketi, 10 Kasım 1998'de Deep Space 1 sırasında uzayda test edildi ve yine 27 Eylül 2003'te SMART 1'de test edildi.
Plazma Roketi
Gelişimdeki en yeni roket türlerinden biri olan Değişken Spesifik Darbe Magnetoplasma Roketi (VASIMR), negatif elektronları manyetik bir alan içindeki hidrojen atomlarından çıkartarak ve onları motordan dışarı çıkararak üretilen plazmayı hızlandırarak çalışır. Mars'a ulaşma süresini sadece birkaç ay içinde azaltmaya çalışan teknoloji, şu anda hem gücü hem de dayanıklılığı artırmak için testlerden geçiyor.