İçerik
Virüsler her yerde - ve bol miktarda. Viral enfeksiyonlar, soğuk algınlığı gibi sağlığımız için bir risk veya HIV enfeksiyonu gibi hayatımız için bir tehdit oluşturabilir. Virüsler genetik materyallerine göre gruplandırılabilir: DNA veya RNA. Her iki tip de konukçu organizmaları enfekte edebilir ve hastalığa neden olabilir. Bununla birlikte, DNA ve RNA virüslerinin konakçı hücreleri enfekte etme ve hücrenin biyokimyasal mekanizmasını ele geçirme yöntemleri farklıdır.
temeller
Virüsler, konak hücrenin dışına çoğallamayan, canlı olmayan parazitlerdir. Bir virüs, bir proteinle kaplı genetik bilgilerden (DNA veya RNA) oluşur. Bir virüs genetik bilgisini bir konak hücreye enjekte eder ve daha sonra hücrenin makinesini kontrol eder. Bu işlem, virüsün DNA veya RNA'sının kopyalarını almasını ve konukçu hücre içinde viral proteinleri hazırlamasını sağlar. Bir virüs hızla bir hücrede birden fazla kopyasını çıkartabilir, yeni konak hücrelere bulaştırmak ve daha fazla kopya çıkarmak için bu kopyaları serbest bırakabilir. Bu şekilde bir virüs, bir ana bilgisayar içinde çok hızlı bir şekilde çoğalabilir.
DNA virüsleri
Adlarından da anlaşılacağı gibi, DNA virüsleri DNA'yı genetik materyalleri olarak kullanır. Bazı yaygın DNA virüs örnekleri parvovirüs, papilloma virüsü ve herpes virüsüdür. DNA virüsleri hem insanları hem hayvanları etkileyebilir ve iyi huylu semptomlara neden olmaktan çok ciddi bir sağlık riski oluşturmaya kadar değişebilir.
DNA virüsleri, genellikle virüsün zarı, hücrenin zarı ile kaynadığında, bir konak hücreye girer. Virüsün içeriği hücreye girer, çekirdeğe gider ve DNA'nın replikasyonu ve RNA'ya transkripsiyon için hücrenin biyokimyasal makinesini alır. RNA, virüsün viral DNA'yı kaplamak için ihtiyaç duyduğu protein oluşumunu kontrol eder. Bu viral DNA kaplaması bir kapsid olarak bilinir. Kapsitler, hücre kapasitesine ulaşıncaya ve açılarak patlayana kadar hücre içinde birikir ve yeni oluşturulmuş virüsleri, yeni konakçı hücrelere bulaştırmak üzere serbest bırakır.
RNA virüsleri
Retrovirüsler olarak da bilinen RNA virüsleri, genetik materyalleri olarak RNA'ya sahiptir. Bazı retrovirüs örnekleri, hepatit virüsleri ve HIV'dir. Bu virüsler bir konak hücreye girdiğinde, önce RNA'larını DNA'ya dönüştürmeleri gerekir. Ters transkripsiyon adı verilen bu işlem, virüsün genetik materyalini konak hücreye enjekte etmesini ve bir DNA virüsüne benzer şekilde konak biyokimyasal makinelerini kullanmasını sağlar.
Genellikle retrovirüsler, retroviral DNA'yı konakçı hücrenin genomuna yerleştirmek için integraz adı verilen bir enzim kullanır. Retrovirüslerin bu DNA'yı konakçı hücrenin DNA'sına entegre etme kabiliyeti kansere veya diğer hastalıklara neden olma şansını arttırır. Örneğin, retroviral DNA konukçu hücrenin genlerinden birinin ortasına sokulursa, bu gen artık işlevsel olmayabilir ve hastalığa yol açabilir.
Tedaviler
Daha yaygın olan DNA virüslerinin çoğu için aşılar mevcuttur. Bu aşılar hastaya virüsün aktif olmayan bir formunu, genellikle DNA'sız protein tabakasını enjekte ederek çalışır. DNA'nın yokluğunda, kopyalanacak hiçbir genetik materyal yoktur ve virüs kopyalanamaz. Bununla birlikte, hastaları viral proteinlere maruz bırakmak, bağışıklık sistemlerinin virüsü yabancı olarak tanıma ve konukçu hücrelere bulaştırma şansı olmadan onu yok etme ihtimalini arttırır.
Üreme için konakçı biyokimyasal sistemini kullanan retrovirüslerin tedavisi daha zordur. Bu virüslerin tedavisi tipik olarak, retroviral RNA'yı DNA'ya dönüştüren enzim olan ters transkriptazın aktivitesini inhibe eden bir ilaçla tedaviyi içerir. Genellikle, HIV gibi retroviral enfeksiyonları olan hastalar, her biri viral yaşam döngüsünde farklı bir adımı hedefleyen birçok farklı ilaç türünden bir kokteyl alır.