İçerik
Karbon, dünyadaki tüm yaşam biçimlerinin temeli olan bir elementtir. Atmosfer, litosfer, biyosfer ve hidrosferde hareket eder. Karbon döngüsü, Dünya’nın küresel sıcaklığını düzenler ve atmosferdeki karbondioksit miktarını kontrol eder. Karbon geri dönüşürken, birçok organizma tarafından tekrar kullanılır. Su ekosistemleri, suya bağımlı bitki ve hayvanları içerenlerdir.
Deniz
Deniz ekosistemleri dünyadaki en büyük ekosistemlerdir. Okyanuslar, Dünya yüzeyinin yüzde 71'ini kaplar ve dünya suyunun yüzde 97'sini oluşturur. Çoğunlukla sodyum klorür olmak üzere tuzlar, okyanuslardaki çözünmüş maddenin yüzde 85'ini oluşturur ve denizciliği diğer ekosistemlerden ayıran kilit bileşendir. Deniz ekosistemlerinin en önemli alt bölümleri okyanus, derin su, nehir ağzı, mercan resifleri, gelgit arası ve kıyı ekosistemleridir. Canlı organizmalar bakteri, yosun, mercan, çift kabuklu, balık ve memeliler arasında değişmektedir.
Temiz su
Tatlı su ekosistemleri içilebilir su içerir ancak çok az veya hiç tuz içermez. Başlıca alt bölümler göl ve göletler, nehirler ve akarsular, rezervuarlar, sulak alanlar ve yeraltı sularıdır. Canlı organizmalar yosun, balık, amfibi ve bitkileri içerir.
Karbon kaynağı
Dünya’nın karbonunun ana kaynağı, denizaltı volkanik patlamalarından kaynaklanan karbondioksit gazıdır. Denizaltı volkanları Dünya’nın volkanizmasının yüzde 80’inden fazlasını oluşturuyor. Bunlar, Atlantik, Hint ve Pasifik Okyanuslarının orta kısımlarında uzanan Okyanus ortası sırtlarında, Pasifik Okyanusu'nun tüm kenarı gibi alçak bölgelerde dolaşan volkanizma ile oluşur. Bu karbondioksitin bir kısmı okyanusta çözünür. Başka bir kısım okyanusun buharlaşması ile atmosfere kaçar. Diğer bir kısım, plankton, alg ve bakteri gibi deniz biyokütlesi tarafından emilir.
Fotosentez
Tatlı su ve fitoplanktonlardaki (deniz canlıları ve algler) bitki ve algler güneş enerjisini fotosentez için kullanırlar. Emdikleri karbon dioksit ve suyu şekere ve oksijene dönüştürürler. Şekerleri enerji olarak depolarlar ve oksijeni tekrar suya bırakırlar. Fitoplankton aktivitesi göllerde ve denizlerde ilk 150 feet su ile sınırlıdır. Okyanusun birçok bölgesi yeterli güneş ışığı almıyor veya çok soğuk.
Balık
Tatlı su algleri ve deniz fitoplanktonları balıklar için yemdir. Balık solungaçlarıyla sudaki oksijeni çözer ve suya karbondioksiti solur. Yedikleri karbonhidratları enerji olarak depolarlar ve inorganik kalsiyum karbonat ve bikarbonat salgılarlar. Bu bileşikler, akıntılarla çöktükleri derin okyanusa taşınır.
ayrışma
Ölü organizmalar nehir, göl veya deniz dibinde ayrışır ve karbondioksit yayar. Gaz, diğer organizmaların kendilerini absorbe ettiği ya da gazın atmosfere buharlaştığı tatlı su ve deniz suyuna geri dönüşür.
Yağış
Yağış, atmosferdeki karbondioksiti çözer ve zemin ve su sistemlerine hafif asit olarak geri döndürür. Yerde, yağmur rüzgarları kireçtaşı gibi karbonat kayalarına maruz kaldı. Kireçtaşı, balıktan dışkı ve ölü balık, mercanlar veya diğer deniz yaşamının iskeletlerinden çöken inorganik karbonat kalıntılarıdır. Jeolojik zaman içerisinde iklim değişikliğiyle birleşen Dünya tektonik kuvvetleri Dünya yüzeyindeki karbonatları açığa çıkardı.
Beraberliği çözücü yarış
Yağmur suyu toprağın altında yer altı suyu olarak birikir ve nehirler ve göller yoluyla denizlere doğru akar. Karbondioksit içeriği, fotosentez için tatlı su ve deniz organizmaları tarafından emilir ve sudaki karbon döngüsü devam eder.