İçerik
Bir yeryüzü şekli, Dünya yüzeyinde doğal olarak oluşan bir özellik olarak tanımlanabilir. Yerbilimleri jeoloji çalışmasında, bilim insanlarına dünyamızın tarihi hakkında fikir verdikleri için önemli bir odak noktasıdır. Genellikle diğer faktörlerin yanı sıra, yükseklik, konum, tabakalaşma, eğim, mineral içeriği ve yaş gibi spesifik jeolojik özelliklere göre sınıflandırılırlar. Dağlar, kanyonlar ve vadiler yer şekilleridir, ancak bunlar değildir.
Volkanik Yer Şekilleri
Bu yeryüzü formları volkanik faaliyetin bir sonucu olarak oluşur veya başka çeşitli volkanları ve volkanik özellikleri kendileri temsil eder. Kalkan volkanlarının diklerinde sadece birkaç derece eğim vardır ve zeminde yatan kalkanlara benzerler. Bunlardan lav akması, dünyadaki en yüksek dağları yaratır. Strato-volkanlar klişe şeklindeki dağda kalıplaşmış bir yapıya sahiptir. Bunlar yapısal olarak zayıftır ve büyük çığlarla ilişkilendirilir. Caldera, lavların çoğunu lav odasından dışarı fırlatan son derece şiddetli patlamalarla işaretlenmekte ve sonrasında kendi üzerine çökmektedir. Bir kül konisi, sınırlı püskürmelerle yalnızca birkaç metre yüksekliğinde küçük bir volkandır.
Yamaç Yer Şekilleri
Eğimli toprak formları mutlaka volkanizma sonucu değil, tektonik aktivite veya erozyon ile oluşur. "Küçük tepe" anlamına gelen Fransızca kelimeden gelen bir butte, dik dikey kenarlar ve düz tepeler ile tanımlanır. Bir mesa, ismini, buttes'e benzer fakat daha büyük olan masa üstü şeklinden alır. Bir plato, hem butte hem de mesas'tan daha büyük olan masa üstü şeklinde bir yapıdır. Tektonik aktivite sonucu oluşur. Bir uçurum önemli bir dikey veya neredeyse dikey kayaya maruz kalmadır. Uçurumlar dağlarda ve kıyı bölgelerinde yaygındır.
Okyanus Dönemi Formları
Okyanuslardaki yeryüzü şekilleri arasında okyanus tabanının topografyası ve kıyı ile ilgili jeolojik özellikler bulunmaktadır. Kıta sahanlığı, kıta kenarının kıta yamacına kadar uzanan kıta kenar boşluğunun hafifçe eğimli batık kısmıdır. Kıtasal eğim, okyanus tabanına açılan dik gradyandır ve kıtasal yükseliş, kıtasal eğimin tabanında hafifçe eğimli bir yüzeydir. Okyanus siperi, deniz tabanının dar, uzun bir çöküntüsüdür; bir abisal düzlük ise derin okyanus tabanının düz, düz bir alanıdır. Okyanusun ortasında bir sırt, tüm büyük okyanus havzalarının okyanus tabanında dağlık bir sırttır.
Dağ ve Buzul Biçimleri
Dağlar ve buzullar dağ oluşum süreçleri sırasında veya bunların bir sonucu olarak oluşur. Buzulların kendileri peyzajdaki büyük ölçekli jeolojik değişimin güçlü ajanlarıdır ve aşağıdakilerin çoğunu şekillendirmeye yardımcı olurlar. Bir yarık vadisi, ayrışmanın gerçekleştiği bir bölgeyi temsil eden faylarla sınırlanmış uzun ve dar bir çukurdur. Buzullar, karada yerleşen ve karın yeniden kristalleşmesinden kaynaklanan kara kaynaklı buz kütlesidir. Yarık, buzulun kırılgan yüzeyinde derin bir çatlaktır. Cirque, buzullu bir vadinin başındaki amfitiyatro şeklindeki bir havzadır.