İçerik
Güneş fişekleri güneş yüzeyinden ani enerji salınımlarıdır. Güneş patlamaları, birkaç saniyeden bir saate kadar her yerde, milyonlarca hidrojen bombasının eşdeğer enerjisini serbest bırakır. Bir parlamanın enerjisi temel olarak elektromanyetik radyasyon formunda salınır: radyo dalgalarında, görünür ışıkta, gama ışınlarında ve diğer dalga türlerinde. Elektromanyetik enerji ve bir güneş patlamasının enerjik parçacıkları uzaya yayılır ve Dünya ile kesişebilir.
Onlar ne
Güneş, karmaşık bir manyetik alan yaratan devasa akan akımlarda yüzen yüksek enerjili yüklü parçacıkların kabaca küresel bir topluluğudur. Manyetik alan, sırayla, yüklü parçacıkların hareketini tahrik eder. Sonuç, güneşin yüzeyinde ve üzerinde dönen enerjik parçacıkların karmaşık bir dansıdır. Bu dans eden parçacık akışları birbirine yaslandığında, güneşin manyetik alanının yolunda ani bir değişimi tetiklerler. Bu ani değişim enerji açığa çıkarır ve güneş parlamasına yol açar.
Enerji
Bir güneş patlaması ile doğrudan salınan enerjinin çoğu elektromanyetik radyasyon şeklindedir. Güneş patlamaları, radyo dalgaları, ultraviyole ışık, görünür ışık, kızılötesi radyasyon, mikrodalgalar, röntgen ışınları ve gama ışınları dahil olmak üzere birçok elektromanyetik enerji türünü açığa çıkarır. Bu farklı radyasyon formlarının hepsi benzersiz özelliklere sahip olsa da, bir tanesini paylaşırlar: hızları. Parçacıkların tümü ışık hızında gittiğinden - saniyede 300.000 kilometre - güneş patlaması enerjisinin Dünya'ya ulaşması 500 saniye sürer - güneşi terk ettikten sekiz dakikadan biraz daha fazla.
Diğer enerji
••• NASA / Getty Images Haberler / Getty ImagesGüneş patlamaları, elektromanyetik radyasyon patlamasından da uçan parçacıkları. Bir koronal kitle ejeksiyonu veya CME, güneş yüzeyinden yayılan büyük bir partikül dalgalanmasına verilen addır ve bazen bir güneş patlamasına eşlik edebilir. CME'ler oldukça nadirdir, ancak güneş parlamasıyla gelen neredeyse her zaman daha küçük miktarlarda enerjik parçacık vardır. Parçacıkların hızı, alev alan parlamanın kuvvetine ve hızına bağlıdır. Parlamadaki en yüksek enerji parçacıkları elektromanyetik radyasyondan iki dakika kadar kısa bir sürede ulaşabilirken, CME'lerin Dünya'ya ulaşması üç veya dört gün kadar sürebilir.
Endişelenmeniz Gerekenler
Güneş patlamaları çok enerjik olsa da, Dünya'nın yerleşik koruyucu mekanizmaları var. En tehlikeli elektromanyetik radyasyon atmosfer tarafından emilir ve yüksek enerjili parçacıklar, Dünya'nın manyetik alanı tarafından yakalanır ve yönlendirilir. Uzak kuzey veya güney enlemleri olası hasara en duyarlı olanıdır ve herhangi bir önemi olan son olay 1989'da, Kanada’da Quebec’te saatlerce 6 milyon insana hizmet veren büyük bir güneş patlamasıydı. Nadir olsa da, Oak Ridge Ulusal Laboratuvarı tarafından yapılan 2010 tarihli bir çalışma olan "Elektromanyetik Darbe: ABD Güç Izgarasına Etkileri", büyük bir güneş olayının elektrik şebekesine felakete zarar verme potansiyeline sahip olduğu sonucuna varmış ve elektrik tesislerine "sertleştirme" için önerilerde bulunmuştur güçlü bir manyetik fırtınaya dayanmak. Ulusal Düzenleyici Kuruluş Yardımcı Komisyon Üyeleri Birliği, 2011 raporunda, modellerin feci derecede büyük bir güneş patlamasının "birkaç on yıl içinde" gerçekleşmesi ihtimalinin yüzde 50 olduğunu tahmin ediyor.