İçerik
Taksonomi, hayvanları, bitkileri ve yaşayan organizmaları ortak özelliklere göre kategorilere ayırma bilimidir. Bilim adamları şu anda İsveçli biyolog Carolus Linnaeus'un adını taşıyan, Linanean taksonomik sistemini, organizmaları yedi ana bölüme ya da biri krallık olan taksonlara bölmek için kullanıyorlar. Krallıklar en az spesifik seviyeyi temsil eder. Altı krallık var: Archaebacteria, Eubacteria, Protista, Mantar, Planta ve Animalia. Organizmalar, hücre duvarı yapısı da dahil olmak üzere çeşitli faktörlere bağlı olarak belirli bir krallığa yerleştirilir. Bazı hücrelerin en dış tabakası olarak hücre duvarı, hücresel şekli ve kimyasal dengeyi korumaya yardımcı olur.
Archaebacteria ve Eubacteria
Eubacteria çoğu insanın aşina olduğu bakteri türüdür. İnsanların ve diğer canlı organizmaların da dahil olduğu her yerde yaşıyorlar. Eubakteriler, su içine aktıklarında bakterilerin patlamasını önleyen sıkı örülmüş bir moleküler kompleks olan peptidoglikanı içeren yarı sert bir hücre duvarına sahiptir. Mikoplazmalar adı verilen spesifik bir Eubacteria grubu, hücre duvarı olmayan tek bakteridir. Arkebakteriler, kaplıcalar, gayzerler ve okyanusal termal menfezler gibi zorlu ortamlarda büyür. Ayrıca yarı sert bir hücre duvarına sahiptirler, ancak peptidoglikan yerine protein veya psödomureinden oluşurlar.
tek hücreli canlı
Protistler bakteri, mantar, bitki veya hayvan olmayan tüm mikroskobik organizmaları içerir. Çoğu tek hücreli ve sucul ortamlarda yaşıyor. Protozoa, yosun ve balçık küfleri protistlere örnek olarak verilebilir. Amipler, paramecia ve trichomonas gibi protozoanlar, hayvan benzeri tek hücreli organizmalardır. Hücre duvarlarından yoksundurlar. Algler bitki benzeri protistlerdir. Birçoğunun, şeker glikozunun tekrar eden birimlerinden oluşan bir molekül olan selülozun iç içe geçmiş ve çapraz çaprazlanmış mikro liflerini içeren hücre duvarları vardır. Yosun hücre duvarlarında bulunabilecek diğer maddeler arasında proteinli malzemeler, silika, kalsiyum karbonat ve polisakaritler bulunur. Mantar benzeri protistler hücre duvarlarına sahip olabilir veya olmayabilir. Su kalıpları selüloz ve glikandan oluşan hücre duvarlarına sahiptir. Sümük kalıpları, yalnızca belirli yaşam evrelerinde selülozik hücre duvarlarına sahiptir.
Mantarlar
Çoğu mantar türü, suda değil karada yaşayan çok hücreli organizmalardır. Maya ve küf mantarların örnekleridir. Yosunlar gibi mantarlar da hücre duvarlarına sahiptir. Yosun hücre duvarlarının aksine, mantar hücre duvarları selülozdan ziyade kitin içerir. Chitin, asetilglukosamin denilen bir şekerin tekrarlayan birimlerinden oluşan sert, yarı saydam ve kompleks bir moleküldür. Kerevit, yengeç, ıstakoz ve bazı böceklerin sert dış kaplamasını oluşturan madde olarak daha iyi bilinir.
Planta ve Animalia
Bir hücre duvarının varlığı, bitki hücrelerini hayvan hücrelerinden ayırmak için kullanılan önemli bir özelliktir. Bitki hücre duvarları, bitki hücresinin genişlemesini önler ve bitkilerin içindeki maddelerin emilmesi, salgılanması ve taşınmasında önemli rol oynar. Esas olarak iç içe geçmiş selüloz mikro-iplikçiklerinden oluşur. Bu selüloz çerçeve selüloz olmayan moleküllerin bir düzenlemesi ile nüfuz eder. Bazı bitki hücre duvarlarında bulunan diğer maddeler arasında, destek sağlayan güçlü bir katı molekül olan lignin ve suberin kütin mumları, bitkilerin su buharlaşmasını ve bitki dehidrasyonunu önleyen yağsız maddeler bulunur. Bitkilerin aksine, hayvan hücrelerinde tamamen hücre duvarı yoktur.