İçerik
Bir okyanusun dalgalı yüzeyinin altındaki pek çok büyük su katmanı derin okyanus katmanları olarak kabul edilir ve bir okyanusun tahmini yüzde 90'ı derin sudur. Farklı güçler, suyun dünyanın belirli bir dolaşım düzeninde akan derin okyanus akıntıları üretmesine neden olmak için bir araya gelirler.
Derin Okyanus Akıntıları
Okyanuslardaki derin okyanus akıntıları, büyük miktarda batan yüzey suyundan kaynaklanmaktadır. Yüzey suyu, üst yüzeye en yakın olan üst su katmanıdır. Güneş bu üst katmana kolayca ulaşabilir, yüzey suyunu ısıtabilir ve suyun bir kısmını buharlaştırabilir. Yüzey suyu aşırı derecede soğuk olduğunda, düşük sıcaklık ve ilave tuz, yüzey suyunun altındaki sudan daha yoğun olmasına neden olur ve bu nedenle yüzey suyu, okyanusun derin su katmanlarına batırır. termohalin dolaşımı. Termohalin sirkülasyonu veya çok yoğun yüzey suyunun batması, okyanuslardaki derin akımların kaynağıdır.
Nerelerde Oldukları
Termohalin sirkülasyonu, yalnızca hava sıcaklığının yüzey suyunu çok soğuk, çok tuzlu ve altındaki sudan daha yoğun hale getirecek kadar düşük olduğu aşırı soğuk bölgelerde gelişebilir. Bu nedenle, derin akımlar genellikle Kuzey Atlantik Derin Su ve Antarktika Alt Su gibi Dünyanın en yüksek enlem bölgelerinde meydana gelir ve bu donaklı poleward bölgelerinden, derin akımlar ekvatora doğru nispeten yavaş bir hızla akar.
Özellikleri
Termohalin dolaşım işleminden sonra, derin okyanusa düşen yüzey suyu, altındaki su ile iyi karışmaz ve bu nedenle, batan su kütlelerinin bilimsel verileri kullanarak tanımlanması kolaydır. Derin akımlar aşırı soğuk su sıcaklıkları, nispeten yüksek oksijen konsantrasyonu ve hepsi batan yüzey suyundan kaynaklanan yüksek tuz seviyeleri ile ayırt edilebilir. Bu koşullar nedeniyle, derin okyanus akıntılarındaki su da çok yoğundur.
Dolaşım desen
Birçok derin akım gezegenin etrafında dolaşırken belirli bir dolaşım modelini takip eder ve model genellikle bir döngü oluşturur. Batan derin su akımlarının çoğu, Kuzey Atlantik'te, İzlanda yakınlarında meydana gelir ve oradan derin akım dolaşım düzenini başlatır. Güneye doğru akan derin derinlikteki yoğun su, Afrika'nın güney ucundan, güney Hint Okyanusu'ndan geçmekte, akarlar Avustralya'nın doğu tarafından geçmekte ve Kuzey Pasifik'te birleşmektedir. Derin akım Kuzey Pasifik'e girdiğinde, artan sıcaklıklar derin suda daha düşük bir yoğunluğa neden olur ve su daha fazla yüzer hale gelir ve tekrar yüzeye çıkar.
Kuzey Pasifik'teki yüzey suyu daha sonra güneye akar, Asya ile Avustralya arasında kayar, Afrika'nın güney kenarına tekrar sarılır - ancak bu kez batıya doğru hareket eder - ve sonra Güney Atlantik boyunca akar. Güney Atlantik'ten, su Körfez Çayı'na bağlanır ve tekrar kuzeye akar. Kuzey Atlantik'in daha soğuk, daha yüksek enlemlerine geri döndüğünde, yoğun yüzey suyu daha düşük derin suya geri batar, derin bir akım oluşturur ve tüm çevrimi tekrarlar.