İçerik
Bir atom, negatif yüklü elektron bulutuyla çevrili pozitif yüklü parçacıkları içeren bir çekirdekten oluşur. Atomların içindeki elektronlar, çekirdeğin etrafına bir dizi "kabuk" içinde bulunur ve her bir kabuk sabit sayıda elektron içerebilir. Dolu bir dış kabuğa sahip elemanların sabit bir elektron konfigürasyonuna sahip olduğu söylenir. Kararlı elektron konfigürasyonlu elemanlar sadece periyodik tablonun tek bir sütununda (grup 8) meydana gelir. Bu nedenle, periyodik tablodaki elementlerin büyük çoğunluğunda dengesiz elektron konfigürasyonları vardır.
Hidrojen
Hidrojen periyodik tablodaki en basit elementtir ve tek bir proton ve tek bir elektrondan oluşur. Tek elektron, iki elektrona sahip olabilen kabukta bulunur. Hidrojen elektronik konfigürasyonu bu nedenle stabil değildir. 1 kabuğunu doldurmak için, iki hidrojen atomu birleştirir ve ikinci elektronu paylaşır. Bu kovalent bağ olarak bilinir ve bu durumda bir hidrojen molekülünün oluşumuna yol açar.
Sodyum
Sodyum periyodik tablonun 1. grubundadır ve her bir atom 11 elektron içerir. Dıştaki 3 kabuğa 2 elektron tutabilen tek bir elektron bulunur. Bu dengesiz bir elektron konfigürasyonu olduğundan, sodyum çoğunlukla dış 3s elektronunu kaybederek pozitif yüklü bir iyon üretir. Pozitif ve negatif yüklü iyonlar moleküller oluşturmak için birleşir. Bu, iyonik bir bağ olarak bilinir ve sodyumda sodyum klorür dahil çeşitli moleküllere yol açar.
Karbon
Karbon periyodik tablonun 6. grubundadır ve toplamda altı elektrona sahiptir. Dış 2p elektron kabuğu iki elektron tarafından işgal edilir. 2p mermiler altı elektron içerebildiğinden, karbon stabil elektron konfigürasyonunda değildir. Karbonun kararlı bir elektron konfigürasyonu elde etmesi için, kovalent bağlar yoluyla dört elektronu daha paylaşması gerekir. Metan gibi büyük miktarda karbon bileşiğine yol açan bu süreçtir.
Klor
Klor periyodik tablonun 7. grubundadır ve 17 elektrona sahiptir. Dış 3p kabuğu beş elektron tarafından işgal edilir ve bu nedenle kararlı bir konfigürasyona sahip olmak için bir tane daha elektron gerektirir. Klor genellikle bu ekstra elektronu negatif yüklü bir iyon olma pahasına kazanır. Bu, klorin pozitif yüklü herhangi bir iyonla birleşerek iyonik bir bağ oluşturduğu anlamına gelir. İyi bir örnek, sofra tuzu olarak da bilinen sodyum klorürdür.