İçerik
2 Ocak 1959'da Sovyetler Birlikleri Luna 1'in lansmanı, nihayetinde Dünya uydusunun bazı sırlarını çözecek olan on yıllardır sürecek bir yolculuğun ilk adımını oluşturdu. İnsansız Rus sondaları ay uçurmasından sonraki yıllarda, diğer misyonlar tarafından yapılan keşifler ay ve onun oluşumuyla ilgili geleneksel fikirlere meydan okudu ve gelecekteki ay misyonlarına ve hatta kalıcı kolonilere giden yolu açmaya yardımcı olabilir.
Genesis Kayası
Aydaki ilk büyük keşiflerden biri “Genesis Kayası” idi. Apollo 15’in astronotları, ayın orijinal, ilkel kabuğunun nihai bir parçasını keşfetme hedefi ile aydaki olağandışı mineral örneklerini aramak için eğitildi. İlk başta, astronotlar bu örneğin kutsal kâselerini temsil ettiklerini düşünüyorlardı, ancak kayanın detaylı incelenmesi hayal kırıklığını kanıtladı. Genesis Kayası, ay tarihinin başlarında, ancak kökeni için değil, anorthozit adı verilen daha yaygın bir mineral olduğu ortaya çıktı. Daha sonraki görevlerde daha eski örnekler bile bulundu, ancak Yaratılış Kayası, jeologların yaratılmasından 100 milyon yıldan daha kısa bir süre sonra güneş sisteminde var olan koşullara bir göz atmasıyla büyüklüğü ve makyajı nedeniyle hala önemliydi.
Portakallı Toprak
Apollo 17'nin kapsamlı ay keşifleri sırasında, astronot ve bilim adamı Harrison Schmitt, ayın tek tip, toz gri yüzeyine karşı bir anormallik keşfetti. İlk başta, ekipmanından gelen yansımanın tozda renk atmasına neden olduğunu düşündü, ancak kısa sürede bir portakal toprağı yaması keşfettiğini fark etti. Aldığı örnek, ayın uzak geçmişindeki volkanik faaliyetin kanıtlarını açığa vuran turuncu volkanik cam içeriyordu.
Derin Mağaralar
Ay’ın volkanik tarihinin daha fazla kanıtı 2010’da geldi. Japon Havacılık ve Uzay Araştırma Bürosu, 2007’de ayı araştırmak için tasarlanmış bir uydu yayınladı ve iki yıllık bir yüzey çalışması yaptı. Toplanan verilerin incelenmesi, ayın kabuğundaki lav tüplerinin ilk doğrulanmış kanıtlarını ortaya koydu. Bilim adamları lavların oluşturduğu mağaraların yüzeyin altında bulunduğunu teorileştirmişler, ancak bu çalışma bu mağaralardan birinin ilk somut kanıtını temsil ediyordu. Gelecek aydaki görevler bu mağaraları sığınak olarak kullanabilir veya astronotlar teorik olarak kalıcı operasyon üsleri haline gelebilir.
Su
Aydaki en önemli keşiflerden biri 2009'da gerçekleşti. NASA’nın LCROSS probu, üç yıldan fazla bir süre boyunca ayın kraterlerini inceledi ve operasyon ömrünün sonuna ulaştığında, ajans probu yüzeye çarptı. Güney güney kutbundaki Cabeus kraterindeki etki, bilim adamlarının uzun süre şüpheli olduklarını, önemli miktarda su buzu bulunduğunu ortaya çıkardı. Su, yaşam desteğinin, enerji üretiminin ve itme sistemlerinin ayrılmaz bir parçası olduğu için varlığı, gelecekteki misyonların, ayda daha kalıcı bir varlık arayışı içinde bu kaynağı kullanabileceğini öne sürüyor.