İçerik
Mantarlar, ekosistemlerin içinde ve arasında bulunan enerji döngüsünde önemli bir rol oynar. Mantarlar karasal, denizel ve tatlı su ortamlarında bulunur ve ölü bitki ve hayvanları parçalayan çok çeşitli “ayrıştırıcı” topluluğunun bir parçasıdır. Mantarların yanı sıra, bu toplulukta bakteri, nematod gibi minik omurgasızlar ve salyangoz, böcek ve solucan gibi daha büyük omurgasızlar bulunur. Mantarlar organik maddeyi diğer ayrıştırıcılar tarafından kullanılabilecek formlara ve bitkiler için yiyeceğe dönüştürür.
ayrışma
Mantarlar nemin olduğu her yerde yaşarlar. Çıplak gözle görülemeyen maya gibi tek hücreli organizmalar ve “hyphae” adı verilen hücrelerin tellerinden oluşan mantarlar gibi çok hücreli organizmalar olarak bulunabilirler. Mantarlar çok yaygın ve sayısızdır. Herhangi bir ekosistemdeki biyokütlenin büyük bir kısmını oluşturduklarını. Mantarlar ayrıştırma işleminde çok önemli bir rol oynarlar, çünkü omurgasızların sindirimi zor olan selüloz ve lignin gibi sert organik maddeleri parçalayabilirler. Mantarlar, karmaşık organik bileşikleri basit şekerler, nitratlar ve fosfatlar gibi çözülebilir besinler halinde metabolize etmek için kullanılan sindirim enzimlerini salgılarlar. Yiyecekleri vücutlarının içinde sindiren hayvanların aksine, mantarlar yiyecekleri “vücutlarının” dışında sindirir ve ardından besinleri hücrelerine emer.
Besin döngüsü
Bitkiler büyümek için besin maddelerine ihtiyaç duyar, ancak besin maddeleri toprakta veya suda nadiren bulunur, çünkü çözünmez bileşikler içinde kilitli kalırlar. Bu nedenle bitkiler, kökleri tarafından alınabilen çözülebilir besinler sağlamak için ayrıştırıcılara güvenir. Örneğin, en önemli bitki besinlerinden biri olan azot, bitkilerin kolayca almadığı proteinlere kilitlenir - bazı bitkilerin bunu yapması gösterilmiştir. Mantarlar proteinleri metabolize eder ve bitki kökleri tarafından kolayca alınabilen nitrat gibi inorganik nitrojen formlarını serbest bırakır. Tatlı su ortamlarında mantarlar, nehir kıyısındaki ormandan su ekosistemlerine enerjinin aktarılmasında, suya düşen odun ve yaprak çöpünün ayrıştırılmasında etkilidir. Karasal sistemlerde, mantarlar yeryüzünden yukarıdan aşağıya, bitkilere geri dönüştürüldüğü enerjiyi aktarırlar.
ortakyaşarlık
Bazı mantar türleri bitkilerle sembiyotik ilişkiler kurar. Mikorhizal mantarlar bitki kökleriyle ilişkilidir. Bu ilişki karşılıklı olarak yararlıdır çünkü mantarlar besin maddelerinin topraktan bitki köklerine transferini kolaylaştırır ve sırayla bitkiden karbon alırlar. Karbon, mantarlar tarafından toprakta depolanır ve bu nedenle karbon dioksit olarak salınmaz. Bir zamanlar bitkilerin mantar türlerinin tek karbon kaynağı olduğu düşünülmüştü. Bununla birlikte, Mayıs 2008'de “İşlevsel Ekoloji” sayısında yayınlanan makalede, mikorhizal mantarların organik karbonu aktif olarak parçalayabildiği ve bu nedenle de karbon kaybında ve topraktan girdilerde daha önce tahmin edilenden daha büyük bir rol oynadığı ortaya çıkmıştır. Likenler, simbiyotik bir ilişki oluşturan başka bir mantar türüdür, ancak bunu siyanobakterilerle yaparlar. Likenler, bakteriler için barınak sağlarlar ve bu da likenler için fotosentez yoluyla enerji ve karbon oluşturur.
Besin kaynağı
Bir gıda kaynağı olarak mantarları kısmen veya tamamen kullanan pek çok hayvan vardır. Otçul memeliler, ormanda gezinirken rastladıkları takdirde mantar yiyen fırsatçı mantar besleyicileri olma eğilimindedir. Bununla birlikte, bazı hayvanlar için mantarlar diyetlerinin büyük bir bölümünü oluşturur. Örnekler, yapraklı yiyecekler bulunmadığında kışın yiyecek için yoğun olarak ağaç likenlerine dayanan karibu ve diyeti neredeyse tamamen mantar veren vücutlardan oluşan bir Avustralya memelisi olan uzun burunlu potoroo'dur. Omurgasızların çoğu hem fırsatçı hem de aktif olarak mantarları yerler. Akarsu omurgasızları, üzerinde mantarları olan çürüyen yaprakları yerken ekstra enerji alırlar. Muz sümüklü böcekleri mantar ve diğer mantarlardan beslenir, diğer yiyecekler için tercih ettikleri görülür.