İçerik
Evsel atık imhası, herhangi bir kentsel alanın yönetimi için önemli bir konudur. İşleyen bir atık imha planı olmayan şehirler, hastalığın yayılma riski ve ekonomik faaliyetlerin durma noktasına gelmesi riskleriyle karşı karşıya. Kuzey Amerika şehirlerinin çoğu, uzunca bir süre oldukça iyi hizmet vermiş olan düzenli atık depolama yöntemini kullanmaktadır; Bununla birlikte, alanın birinci derecede olduğu durumlarda, yakma ve malzeme geri dönüşümüne dayalı atık bertarafının ön plana çıkması daha olasıdır.
Düzenli Depolama Sahası Bertarafı
Modern atık depolama sahası, atık malzemelerin bölgedeki yeraltı suyunun kalitesini korumak için daha kontrollü bir şekilde kullanılmasından dolayı basit bir çöplük alanından çok daha fazlasıdır. Daha hafif malzemeler, toksik bileşiklerin çoğunu içeren sıhhi toprak dolgunun altına yerleştirilir ve böylece yerel çevreyi korur. Michigans Üniversitesi web sitesine göre, her gün yeni atıklar eklendikten sonra, atıklar ile yeraltı suyu arasındaki depolama alanı engeli yıkılmadan önce yıkılacağı ümitleri içerecek şekilde atıkları kapsayacak şekilde yeni bir toprak tabakası eklenmektedir. Düzenli depolama sahaları, atık suyun sürekli bakım ve arıtılmasının yanı sıra toksik gazların geri kazanılmasını gerektirir, bu da sistemlerin başarısız olmasına izin verecek kadar uzun süre terk edilmeleri durumunda potansiyel olarak tehlikeli olmalarını sağlar. Düzenli atık depolama konseptinin ana kusuru, atıkları barındırmak için potansiyel olarak ekolojik olarak zarar vermenin yanı sıra sürekli olarak hem toprak hem de kaynakları tüketmesidir. Düzenli depolama alanları, potansiyel olarak büyüme ve arazi kullanım ihtiyaçlarını hesaba katmadan genellikle şehir sınırları dahilinde inşa edilmeleri nedeniyle bir şehrin büyümesini de boğabilir. Kimse bir çöplüğün üzerinde veya yakınında mülk satın almak istemeyecek, çöp alanın kendisini ve çevresini hiçbirinin toprak sahibi olmadığı konusunda bir atasöz haline getirecektir.
Yakma İmhası
Yakma, alanın yüksek olduğu yerlerde veya yerel yönetim tarafından sağlanan temizlik hizmetinin bulunmadığı yerlerde popüler bir çöp atma yöntemidir. Yakma, maddi atıkların büyük bir bölümü ile başa çıkma konusunda rahatlama sağlayabilse de, sorunları tamamen ortadan kaldırmaz. Yakıcı yakma fırçasında zehirli bir madde, özellikle de ağır metal toksik maddeler içeren herhangi bir şey bacaya gönderilir ve çevresindeki alanın her yerine kül olarak dökülür. Atıkların yakılmasından kaynaklanan toksinler daha sonra yerel popülasyonda birikerek astımdan ağır metal zehirlenmesine ve hatta kansere kadar çeşitli sağlık sorunlarına katkıda bulundu. Yakma imha savunucuları, enerjinin atık malzemelerin yakılmasından elde edilebileceğini; Bununla birlikte, sağlık maliyetleri büyük olasılıkla sıralanmamış atık maddelerin yakılmasından kaynaklanan potansiyel kazanımları telafi etmektedir. Uygun atık sınıflandırma ile birleştirilmiş yakma, yakılan materyaller sadece basit organik atıklar ve mamul mallar olmadıkça makul derecede güvenli önlemlerde etkili olabilir.
Malzeme Kurtarma Sıralama İmhası
Malzeme geri kazanım sınıflandırma, geri dönüşüm kavramını yepyeni bir seviyeye taşıyor, buradaki şehir atıklarının tamamı malzeme özelliklerine göre sıralanıyor ve mümkün olduğu kadar yeniden işleme için geri kazanılıyor. Her ne kadar ilk bakışta böyle bir proje göz korkutucu, sıkıcı ve pahalı gibi görünse de, tersi için doğru olabilir. Robotik ve otomatik teknolojideki modern gelişmeler, atığın doğrudan insan teması olmadan tasnif edilmesine olanak tanıyabilir ve geri kazanılan materyaller kar için satılabilir, böylece sistemin sürdürülebilir ve potansiyel olarak ekonomik açıdan faydalı kalmasına yardımcı olur. Alüminyum, çelik, bakır, plastik ve diğerleri gibi belediye atıklarında bulunan malzemeler, mevcut sanayi üretimi için yüksek talep görmekte olup, geri dönüşüm amacıyla çok daha uygun bir atık sınıflandırması yapmaktadır.