İçerik
Neredeyse tüm evcil fareler vahşi Norveç farelerinin (Rattus norvegicus) torunlarıdır. Farelerin evcilleştirilmesi, 20. yüzyılda başladı ve sevimli evcil hayvan nesillerini üretti. Yabani ve evcil fareler aynı vücut yapılarına ve yeme alışkanlıklarına sahiptir, ancak yaşam tarzı ve davranışlarında da farklılıklar vardır.
TL; DR (Çok Uzun; Okumadı)
Yabani ve evcil fareler benzer görünebilir, ancak bazı görsel farklılıkları olacaktır. Ayrıca, özellikle insanlar etrafında farklı davranırlar.
Sosyal davranış
Vahşi doğada, sıçanlar sosyal yaratıklar değildir. Yabani sıçanlar, kaçabiliyorlarsa insanlardan kaçma eğilimindedir. Bu tür fareler, yalnızca yemeklerin yaklaştığını algıladıklarında, insanların varlığına gelirler. Ayrıca, vahşi sıçanlar genellikle çiftleşme amacıyla diğer sıçanlar ile toplanır. Köşelere hapsolmuşsa, fareler son derece düşmanca olur ve köşeden çıkacaklar. Yelpazenin diğer ucunda, evcil fareler insanlara karşı dostudur. Evcil sıçanlar ve diğer evcil sıçanlar ile sosyaldirler. Bununla birlikte, evcil fareler, nadiren meydana gelse de, kendilerini tehdit altında hissediyorlarsa, insanları da ısırırlar.
Boyut
Sıçanlar doğal olarak 11 ila 12 inç arasındaki uzunluklara büyür. Vahşi doğada, çoğu sıçan, tam büyüme potansiyellerine ulaşmak için yeterince uzun yaşamaz. Çoğu yabani sıçan 9 ila 10 inç arasında pik yapar. Ayrıca, yabani sıçanlar, evcil hayvanlardan sürekli olarak beslendikleri için evcil farelere göre daha zekalıdır. Yabani sıçanlar büyük göründükleri tek zaman, kürklerini kabarmalarıdır (avcılara daha büyük görünmeleri için). Evcil sıçanlar vahşi sıçanlardan daha ağırdır ve yağsız değillerdir. Bu, büyük ölçüde, sıçanların kontrollü ortamlarında aldığı egzersiz eksikliği nedeniyledir. Uzun ömürlü olduklarından evcil fareler 11 veya 12 inç kadar büyür.
Boyama
Evcil sıçanların paltoları renk olarak değişir. Bu sıçanların çoğu kahverengi, bazıları ise kahverengi, bej, gri ve siyah. Evcil sıçanların farklı kürk renkleri, üremenin sonucudur. Popüler evcil farelerden biri, 19. yüzyıldan beri yaygın olarak yetiştirilen pembe gözlü beyaz farektir. Vahşi doğada, çoğu farede aynı renkli kürk bulunur. Kahverengi ve siyah, vahşi fareler için en yaygın kullanılan iki renktir. Kahverengi farelerin çoğu, karın altlarında açık kahverengi veya beyaz kürkü vardır.
adaptasyon
Bir esaret ortamına adapte olurken, vahşi sıçanlar başlangıçta çılgıncadır, çünkü saklanma yerlerinden yoksundurlar ve sürekli parlak ışıklara maruz kalırlar. Birçok durumda, vahşi oranlar erken ölür ya da öylesine strese girerler ki üreme yetersizliği yaşarlar. Çiftleşebiliyorlarsa, yabani sıçan litreleri ilk esaretleri sırasında genellikle daha küçüktür. Esaret altında 20 nesiller sonra, normalde fare litreleri gelişir. Evcil sıçanlar, vahşi yaşama adapte olmak için vahşi mücadeleye girmiştir. Bu sıçanlar genellikle davranışsal becerilerden yoksundur ve vahşi sıçanların hayatta kalması için gereken fiziksel dayanıklılık. Evcil sıçanlar vahşi doğada hayatta kaldıklarında, genellikle insan kontrollü koşullar altındadır.