İçerik
Nükleer ve fosil yakıtla çalışan elektrik santralleri, esas olarak enerjilerinin geldiği yerde farklılık gösterir; bir nükleer reaktör radyoaktif metallerden ısı üretir ve fosil yakıtlı bir tesis kömür, yağ veya doğal gaz yakar. İki yaklaşım arasındaki teknik farklılıklara ek olarak, çevreyi farklı şekillerde etkiler: Fosil yakıtlı tesisler sera gazı emisyonları için ünlüdür, nükleer reaktörler ise binlerce yıl boyunca tehlikeli kalabilecek radyoaktif atıklarla bilinir.
Hidrokarbonlar Vs. Radyoaktivite
Fosil yakıtlı bir elektrik santrali, ateş üretmek için eski ateş teknolojisine dayanır; bu tür bitkiler metan veya öğütülmüş kömür gibi hidrokarbon yakıtları yakar. Yanma işlemi, yakıttaki kimyasal bağlardan enerji açığa çıkarır. Buna karşılık, nükleer reaktörler radyoaktivite sıcağından yararlanıyor. Her ikisi de ortak nükleer yakıt olan ağır, kararsız uranyum-235 atomları ve plütonyum-239, bol ısı üretirken daha hafif elementler halinde bozulur.
Yakıt Enerjisi Yoğunluğu
Nükleer reaksiyonlar kimyasallardan çok daha enerjik olduklarından, bir nükleer yakıt poundu, fosil yakıt poundu olarak enerjinin yaklaşık 1 milyon katını taşır. Florida Üniversitesi'ne göre, 1 gigawatt'lık bir kömür yakıtlı elektrik santrali günlük 9,000 ton yakıt gerektiriyor; eşdeğer bir nükleer santral, aynı sürede yaklaşık 3 kilogram (6,6 pound) uranyum tüketir.
Emisyon Dağılımı
Bir fosil yakıt tesisini çalıştıran yanma reaksiyonları yakıt ve oksijen tüketir ve su buharı, karbondioksit ve enerji üretir. Kömürün, doğal gazın ve petrolün yanması, her zaman küresel ısınmaya güçlü bir şekilde bağlı olduğuna inanılan bir gaz olan CO2'yi verir. Kömür ve yağın yanmaz safsızlıkları olduğundan, bu kaynaklar ayrıca azot oksitler, kükürt dioksit ve diğer kirletici maddeler üretir. Bir nükleer enerji santrali enerji üretmek için kimyasal reaksiyonlar kullanmaz; Normal işlemler sırasında, gaz emisyonu yoktur.
Çevresel tehlikeler
Tehlikelerin çoğu farklı olsa da, hem fosil yakıt hem de nükleer enerji santrallerinde tehlikeler mevcuttur. Çalışan birçok nükleer santralin reaktör tasarımı, reaktörün aşırı ısınmasını engellemek ve muhtemelen radyoaktiviteyi çevreye salmak için sabit su akışını gerektirir; 2011'deki Fukushima felaketi, su pompalarının arızalanmasıyla gerçekleşti. Kömür yakıtlı elektrik santralleri büyük miktarda kül, cıva, arsenik ve diğer tehlikeli maddeler içeren katı atıklar üretir. Bazı fabrika operatörleri, çevreyi kirleten, parçalanabilen devasa göletlerdeki külü içerir. Böyle bir kaza 2008'de Tennessee'de meydana geldi ve 1,3 milyon metreküp - 1,7 milyon metreküp - kül bulamacı saldı.