İçerik
Isaac Newton, 1687'de kapsamlı bir yerçekimi teorisi yayınladı. Başkaları ondan önce düşünmüş olsa da, Newton, zamanının ilerisinde olan matematiği kullanarak, büyük ve küçük tüm nesnelere uygulanan bir teori oluşturan ilk kişi oldu. Newton’un teorisi yüzlerce yıl boyunca başarılı oldu - Einstein gelene ve başına dönene kadar.
Sör Isaac Newton
Isaac Newton, 1643'te İngiltere'de doğdu. Genç bir adam olarak, Cambridge'de Trinity College'a gitti, ilk önce öğrenci olarak kayıt oldu ve sonunda bir arkadaş olarak kaldı. Bu süre zarfında, çekim yasası dahil üç hareket yasasının ilk versiyonunu geliştirdi. Kariyeri boyunca, optik ve merkezkaç kuvveti anlayışı alanında da önemli ilerlemeler kaydetti. Sonunda çalışmaları için şövalye ilk İngiliz bilim adamı oldu.
Yerçekiminin Keşfi
Popüler bir hikaye Newton'un bir elma bir ağaçtan düşüp kafasına çarptığında anında yerçekimi teorisi ile karşılaştığını söylüyor. Aslında, Newton bir ağaçtan düşen bir elmayı gördü ve nesneleri yere çeken gizemli kuvveti düşünmeye zorladı. Elmanın düz yolunu bir ateş topunun kavisli yoluyla karşılaştırdı. Top mermisi daha hızlı ve daha hızlı giderse ne olacağını merak etti ve sonunda Dünya'nın eğrisi boyunca sonsuza dek “düşeceğini” ve asla yere çarpmayacağını fark etti. Bu “sonsuza dek düşen” hareket, Ay'ın Dünyadaki ve Dünya'nın Güneş etrafındaki hareketini tanımlar.
Yerçekiminin Önemi
Yerçekimi yere düşen cisimleri çeker, ancak insanlar bunun gibi bir şey olup bittiğini sezgisel olarak biliyorlardı. Yerçekimi yasası ile ilgili çığır açan şey, bir cismin ne kadar fazla kütleye sahip olduğunu, diğer cisimleri ne kadar fazla çektiğini belirten her boyuttaki cisimlere uygulanmış olmasıdır. Newton'un keşfi sırasında insanlar, ayların ve gezegenlerin yörüngelerinin nasıl çalıştığı hakkında pek bir fikirleri yoktu. Yeni keşif bununla ilgili çok şey anlattı, özellikle de yörüngedeki nesnelerin neden uzaya uçmadıklarını.
Newton'dan Önce ve Sonra
1589'da Galileo, Pisa Kulesi'nden top düşürme gibi yerçekimi ile deneyler yaptı; farklı ağırlıklarda olmasına rağmen aynı anda yere çarptıklarını keşfetti. Newton’un çalışması, 100 yıl sonra, iki yüzyıl boyunca dayanacak bir yerçekimi resmini bir araya getirdi. Bununla birlikte, Newton’un teorisi nesnelerin birbirlerini nasıl etkilediğini açıklasa da, nedenini açıklamadı. 1915'te Einstein Görelilik Teorisi yerçekimini kitlesel çözgü zamanı ve mekanı olarak tanımladı. Ayrıca yıldızların ve diğer aşırı büyük nesnelerin yanından geçerken ışığın bile kıvrılma şeklini açıklar. Yine de, bu daha yakın zamanda yapılan değişikliklere rağmen, Newton'un orijinal teorisi, evrendeki nesnelerin davranışını büyük ölçüde açıklamaktadır.