İçerik
Bazı yıldızlar yaşamlarının sonlarına yakın beyaz cüceler olur. Varlığının bu evresindeki bir yıldız süperdir; Güneşin kütlesine sahip olabilir, ancak yalnızca Dünya kadar büyük olabilir. Şimdiye kadar gözlemlenen ilk beyaz cüce yıldızlardan biri, Canis Major takımyıldızında Sirius'un yoldaşıdır. İkili bir sistem oluşturan iki yıldız, Sirius A ve Sirius B olarak bilinir.
formasyon
Yaşamı boyunca güneş gibi bir yıldız sonunda tüm nükleer yakıtını yakar ve olduğu gibi, yerçekimi kuvveti çökmesine neden olur. Aynı zamanda, dış katmanları genişler ve yıldız kırmızı bir dev haline gelir. Bu aşamada bir yıldızın çekirdeğindeki sıcaklık yüksek kalır ve yerçekimi onu sıkıştırmaya devam ettikçe çekirdek yükselir ve nükleer işlemler helyumu karbon ve daha ağır elementlere dönüştürmeye başlar. Kırmızı devin dış tabakası sonunda beyaz bir cüce yıldız olan sıcak, yoğun çekirdeği geride bırakarak gezegenimsi bir bulutsuya genişler.
Özellikleri
Kırmızı bir dev beyaz bir cüce olduğunda, füzyon durdu ve yıldız yerçekimi kuvvetini engellemek için yeterli enerjiye sahip değil. Sonuç olarak, madde o kadar sıkıştırılır ki, tüm enerji seviyelerinin elektronlarla dolması ve kuantum mekaniğinin prensipleri onu büzülmesini önler. Bu süreç yüzünden beyaz cücelerin kütlelerinde bir sınır vardır: Güneşin kütlesinin 1.4 katı. Yerçekimi, Dünya'dakinin 100.000 katıdır ve çoğunlukla hidrojen ve helyum gibi hafif gaz olan atmosfer, yüzeye çok yakın bir şekilde çekilir.
Sirius B
Gökbilimci ve matematikçi Friedrich Bessel, 1844'te Sirius B'nin varlığını varsayıyordu; 1862'de Sirius A'nın gözlemlerini temel alıyordu. Astronom Alvan Clark, 1862'de ilk gören kişi oldu. güneşe ve Sirius A'dan 8,200'e kadar daha sönüktür. Güneşin sadece 0,008'lik bir çapı ile Dünya'dan bile daha küçüktür, ancak kütlesi güneşin yüzde 97,8 ila% 103,4'üdür. Malzemenin 1 inç küpünün Dünya üzerindeki 13.6 mt (15 ton) ağırlığında olacağı kadar yoğun.
Helix Bulutsusu
Kırmızı bir dev yandığında, yakıtından geriye kalan ve çekirdeği küçülmeye devam ederken, yerçekimi alanı dış gaz katmanlarını tutmak için çok zayıf hale gelir ve uzaklaşmaya başlar ve gökbilimcilerin gezegenimsi bulutsusu dediği şeyi oluşturur. Bir örnek, kova takımyıldızında bulunan ve Tanrı'nın Gözü olarak bilinen pitoresk Helix Bulutsusu'dur. Bulutsunun ortasındaki beyaz cüce, bulutsunun içindeki gazları ısıtan ve karakteristik renklerini veren çok miktarda ultraviyole radyasyon yaymaya devam ediyor.